İcad ve Cem-i Ezdadda Büyük Bir Hikmet Var.

   Kudret Elinde Şems ve Zerre Birdir

   Ey birader-i kalb-hüşyar! Ezdadın cem’indendir tecelli-i iktidar;

   lezzet içinde elem, hayrın içinde şerri, hüsnün içinde kubhu,

   nef’in içinde darrı, nimet içinde nıkmet, nurun içinde nârı, bilir misin ki sırrı?

   Hakaik-ı nisbiye, sübut takarrür etsin, bir şeyde çok şey olsun,

   bulsun vücud; görünsün. Sürat-i hareketle bir nokta bir hat olur.

   Çevirmenin sürati yapar bir lem’a-i nur, daire-i nuranî.

   Hakaik-ı nisbiye vazifesi dünyada daneler sünbül olur.

   Kâinatın çamuru, revabıt-ı nizamı, alâik-ı nakşını odur teşkil ediyor.

   Ahirette bu nisbî emirler orada hakaik olur.

   Hararette meratib, ona olmuştur sebeb-i tahallül-ü burudet.

   Hüsündeki derecat kubhun tedahülüdür. Sebeb, illet oluyor.

   Ziya zulmete borçlu, lezzet eleme medyun; sıhhat, marazsız olmaz.

   Cennet olmazsa belki Cehennem tazib etmez. Zemherirsiz olmuyor.

   Ger zemherir olmazsa, o da ihrak edemez.

   O Hallâk-ı Lemyezel, halk-ı ezdad içinde hikmetini gösterdi.

   Haşmeti etti zuhur. O Kadîr-i Lâyezal, cem-i ezdad içinde iktidarı gösterdi.

   Azamet etti zuhur. Madem o kudret-i ilâhî lâzime-i zatî olur

   o Zat-ı Ezelîye, hem zarure-i naşie, onda zıddı olamaz,

   acz tahallül edemez, onda meratib olamaz; her şeye nisbeti bir;

   hiçbir şey ağır olmuyor. O kudretin ziyasına Güneş mişkât olmuştur.

   Bu mişkâtın nuruna deniz yüzü ayine,

   şebnemlerin gözleri birer mir’at olmuştur.