İhya-yı Nev’, İhya-yı Ferd Gibidir

   Mevt-âlûd bir nevm ile kışda uyuşmuş bir sinek,

   nasıl onun ihyası kudrete ağır gelmez.

   Şu dünyanın mevti de, ihyası da öyledir.

   Bütün zîruh ihyası onda fazla nazlanmaz.

   Tabiat, Bir Sanat-ı İlâhiyedir

   Değil tâbi’ tabiat, belki matba’. Değil nakkaş, o belki bir nakıştır.

   Değil fail, o kabildir. Değil masdar, o mistardır.

   Değil nâzım, o nizamdır. Değil kudret, o kanundur.

   İradî bir şeriattır, değil haric-i hakikatdar.

   Vicdan, Cezbesi İle Allah’ı Tanır

   Vicdanda mündemiçtir, bir incizab ve cezbe.

   Bir cazibin cezbiyle daim olur incizab.

   Cezbe düşer zîşuur, ger Zülcemal görünse,

   etse tecelli daim pürşa’şaa bîhicab.

   Bir Vacibü’l-Vücud’a, sahib-i Celâl ve Cemal;

   şu fıtrat-ı zîşuur kat’i şehadet-meab.

   Bir şahidi o cezbe. Hem diğeri incizab.

   Fıtratın Şehadeti Sâdıkadır

   Fıtratta yalan yoktur; ne dediyse doğrudur.

   Çekirdeğin lisanı, meyl-i nümuv der:

   “Ben, sünbüllenip meyvedar...” Doğru çıkar beyanı.

   Yumurtanın içinde, derin derin söyler hayatın meyelânı ki:

   “Ben piliç olurum, izn-i ilâhî ola.” Sâdık olur lisanı.