Şu eserimde üstadım Kur’andır, kitabım hayattır, muhatabım yine benim. Sen ise ey kari’! Müstemi’sin. Müstemi’in tenkide hakkı yoktur; beğendiğini alır, beğenmediğine ilişmez. Şu eserim bu mübarek Ramazanın feyzi (1) olduğundan, ümid ederim ki, inşaallâh din kardeşimin kalbine tesir eder de lisanı bana bir dua-i mağfiret bahşeder veya bir fatiha okur...
EDDÂÎ
2 Yıkılmış bir mezarım ki, yığılmıştır içinde
Said’den yetmiş dokuz emvat bâ-âsam âlâma.
Sekseninci olmuştur, mezara bir mezar taş
Beraber ağlıyor hüsran-ı İslâma.
Mezar taşımla pür-emvat enindar o mezarımla.
Revanım saha-i ukba-yı ferdama.
Yakînim var ki, istikbal semavatı zemin-i Asya
Bâhem olur teslim, yed-i beyza-i İslâma.
Zira yemin, yümn-ü imandır
Verir emni, eman ile enâma