İşte bu tasfiyenin neticesinde Cehennem bir cism-i muhkem ile, aşiretiyle meşhun olarak hitab-ı  وَامْتَازُوا الْيَوْمَ اَيُّهَا الْمُجْرِمُونَ  'a mazhar oldu. Hem Cennet bir cism-i müebbed-i müşeyyed ile kendi esasatıyla tecelli ederek, taifesi  فَادْخُلُوهَا خَالِدِينَ  hitab-ı teşrifiyeye mazhar oldu.

   Münasebet şart-ı intizamdır. İntizam sebeb-i devamdır. Hakîm-i Ezelî iki menzilin sakinlerine kudret-i kâmilesiyle öyle bir vücud-u müstakarr verir ki, hiç inhilâl ve tagayyüre maruz kalamaz. Zira inkıraza müncer olan tagayyürün esbabı bulunmaz. Esbab-ı tagayyür bulunsa da, varidat ve masarıf mabeynindeki nisbet müstakardır. Halbuki şu dünyada inkıraza müncer olan tagayyürün sebebi, bedendeki terkib ve tahlil mabeynindeki nisbet istikrarsız olduğu içindir.

   Dördüncü Nokta: Şu mümkün vaki olacaktır. Başta Kur’an-ı Kerim, bütün kütüb-ü semaviye bunda müttefiktir. Zat-ı Zülcelal’in evsaf-ı celâliye ve cemaliyesi bunun vukuuna, tecelliyatıyla delâlet ederler.

   DÖRDÜNCÜ MAKAM: Ruh kat’iyen bakidir. Bence şu mesele o kadar kat’îdir ki, fazla beyan abes olur. Âlem-i berzah ve âlem-i ervahtaki ahirete gitmek için bekleyen hadsiz ervah-ı bakiye kafileleriyle bizim mabeynimizdeki mesafe o kadar ince, dakikdır ki, bürhan ile göstermeye lüzum kalmaz. Yalnız vesveseleri izale için hads-i kalbînin menabiine işaret edeceğiz. İşte şuradaki hadsin dört madeni var.

   Birinci Maden: Enfüsîdir ki, her ruh kaç sene yaşamış ise o kadar, belki ondan fazla beden değiştirdiği halde, yine bilbedahe aynen baki kalmıştır. Öyle ise mevt ile çıplak olmak dahi bekasına tesir etmez. Yalnız burada tedricî libas değiştiriyor, mevtte birden soyunuyor. Gayet kat’î bir hads ile sabittir ki, cesed ruhla kaimdir.