1- Aklına bak, böyle şeye cevaz verir mi? Müstakim aklın yoksa, 2- kalbine bak! Böyle şeye muhabbet eder mi? Selim kalbin yoksa, 3- vicdanına bak, böyle dişinle kendi etini parçalamak gibi hayat-ı içtimaiyeyi bozmaya rıza gösterir mi? Vicdan-ı içtimaiyen olmazsa, 4- insaniyetine bak, böyle canavarvari iftirasa iştiha gösterir mi? Manen insaniyetin olmazsa, 5- rikkat-i cinsiye, karabet-i rahmiyene bak! Böyle kendi belini kıracak harekete meyleder mi? Rikkat-i cinsiyen olmazsa 6- hiç sağlam tabiatın yok mu ki, ölüyü dişlerinle parçalıyorsun. 

   Demek akıl, kalb, vicdan, insaniyet, rikkat-i cinsiye, tabiat, şeriat nazarında merdud gıybet, matruddur.  (Tuluat)

   • اِنَّ اْلاِنْسَانَ الَّذِى لاَ يُدْرِكُ سِرَّ التَّعَاوُنِ لَهُوَ اَجْمَدُ مِنَ الْحَجَرِ اِذْ مِنَ الْحَجَرِ مَا

      يَتَقَوَّسُ لِمُعَاوَنَةِ اَخِيهِ اِذِ الْحَجَرُ مَعَ حَجَرِيَّتِهِ اِذَا خَرَجَ مِنْ يَدِ الْمُعَقَّدِ الْبَانِىِ فِى

      السَّقْفِ الْمُحَدَّبِ يَمِيلُ وَيَخْضَعُ رَاْسَهُ لِيُمَاسَّ رَاْسَ اَخِيهِ لِيَتَمَاسَكَا عَنِ السُّقُوطِ

   Yani; kubbelerde taşlar başbaşa vururlar, tâ düşmesinler.  (İşaratü’l-İ’caz)

   • Zevkiyyü’l-meslek ehl-i tasavvufun vahdetü’ş-şuhudu tazammun eden vahdetü’l-vücudları, Allah hesabına kâinatı inkârdır. Ehl-i felsefenin, zaîfü’l-itikad ehl-i nazarın vahdetü’l-mevcudu tazammun eden vahdetü’l-vücudları kâinat hesabına Allah’ı inkârdır, sofestailiktir. Daire-i esbabın tesirinden kendini kurtarmayan bir ruh, vahdetü’l-vücuddan dem vuramaz. (Tuluat)

   • Cüz-ü lâyetecezza zerresinden insana, insandan şems-i şumusa müteselsil mahrutî silsilenin vasatındaki cevher-i feridi, insan-ı mükerremdir.