İKİNCİ HATVESİ: Der ve dedirtir: “Başka kâfirlere dost olduğunuz gibi, bana da dost ve taraftar olunuz. Neden çekiniyorsunuz?”

   Şu vesveseye karşı deriz: Muavenet elini kabul etmek ayrıdır, adavet elini öpmek de ayrıdır. Bir kâfirin her bir sıfatı kâfir olmak ve küfründen neşet etmek lâzım olmadığından, İslâmın eski ve mütecaviz bir düşmanını def’ için bir kâfir muavenet elini uzatsa, kabul etmek İslâmiyete hizmettir. Senin ise, ey kâfir-i melûn; senin küfründen neşet eden teskin kabul etmez husumet elini öpmek değil, temas etmek de İslâmiyete adavet etmek demektir.

   ÜÇÜNCÜ HATVESİ: Der veya dedirtir: “Şimdiye kadar sizi idare edenler fenalık ettiler, karıştırdılar. Öyle ise bana razı olunuz.”

   Bu vesveseye karşı deriz: Ey el-hannas! Onların fenalıklarının asıl sebebi de sensin. Âlemi onlara darlaştırdın, damar-ı hayatı kestin. Evlâd-ı nâmeşruunu onlara karıştırdın, dinsizliğe sevkederek dini rüşvet isterdin. Onlara bedel seni kabul etmek, yalnız müteneccis su ile necis olmuş bir libası hınzırın bevliyle yıkamak demektir. Sen yalnız hayvancasına muvakkat bir hayat-ı sefilâneyi bize bırakıyorsun. İnsanca, İslâm’ca hayatı öldürüyorsun. Biz ise hem insancasına, hem müslümancasına yaşamak istiyoruz. Senin rağmına yaşayacağız.

   DÖRDÜNCÜ HATVESİ: Der veya dedirtir: “Sizi idare eden ve bana muhasım vaziyetini alanlar ki, Anadolu’daki sergerdelerdir. Maksadları başkadır. Niyetleri din ve İslâmiyet değildir.”

   Şu vesveseye karşı deriz: Vesilelerde niyetin tesiri azdır, maksadın hakikatını tağyir etmez. Çünkü maksud, vesilenin vücuduna terettüb eder, içindeki niyete bakmaz. Meselâ, ben bir define veya su bulmak için bir kuyu kazıyorum. Biri geldi, kendini saklamak veya orada muzahrafatını defnetmek için bana yardım ederek kazdı. Suyun çıkmasına ve definenin bulunmasına niyeti tesir etmez. Su, fiiline, kazmasına bakar, niyetine bakmaz.