اَعُوذُ بِاللهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ

وَلاَ تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّيْطَانِ

   Her bir zamanın insî bir şeytanı vardır. Şimdi beşerde insan suretinde, şeytanın vekili olan ruh-u gaddar, fitnekârane siyasetiyle cihanın her tarafına kundak sokan el-hannas, altı hutuvatıyla âlem-i İslâm’ı ifsad için insanlarda ve insan cemaatlerindeki habis menbaları ve tabiatlarındaki muzır madenleri fiilî propaganda ile işlettiriyor. Zaif damarları buluyor. Kimin hırs-ı intikamını, kimin hırs-ı câhını, kimin tama’ını, kimin humkunu, kimin dinsizliğini, hattâ en garibi kimin de taassubunu işletip, siyasetine vasıta ediyor.

   BİRİNCİ HATVESİ: Der veya dedirir: “Siz kendiniz de dersiniz ki; musibete müstahak oldunuz. Kader zalim değil, adalet eder. Öyle ise size karşı muameleme razı olunuz.”

   Şu vesveseye karşı demeliyiz: Kader-i ilâhî isyanımız için musibet verir. Ona rızadâde olmak, o günahtan tevbe demektir. Sen, ey melun! Günahımız için değil, İslâmiyetimiz için zulmettin ve ediyorsun. Ona rıza veya ihtiyarla inkıyad etmek —neûzu billah— İslâmiyetten nedamet ve yüz çevirmek demektir.

   Evet, aynı şeyi —hem musibettir— Allah verir, adalet eder; çünkü günahımıza, şerrimize zecren ondan vazgeçirmek için verir. O şeyi aynı zamanda beşer verir, zulmeder; çünkü başka sebebe binaen ceza verir. Nasıl ki, düşman-ı İslâm aynı şeyi bize icra ediyor. Çünkü Müslümanız.