C— Kıymetlerini takdir ile beraber, siyasiyyunlarındaki şiddete muterizim. ⁽¹⁾   Me’muldur ki, o şiddet nedamete ve şefkate inkılâb etsin. Lâkin onların iktisadî ve maarifî olan —bahusus vilâyatteki— şubelerini nihayet derecede istihsan ve tebrik ederim.

   S— Zindan-ı atâlete düştüğümüzün sebebi nedir?

   C— Hayat cidaldir. Şevk ise matiyyesidir.

   İşte himmetiniz şevke binip mübareze-i hayat meydanına çıktığı vakit, en evvel düşman-ı şedid olan yeis rast gelir; kuvve-i maneviyesini kırar. Siz o düşmana karşı   لاَ تَقْنَطُوا   kılıcını istimâl ediniz.

   Sonra müzahemetsiz olan hakkın hizmetinin yerini zabt eden meylü’t-tefevvuk istibdadı hücuma başlar. Himmetin başına vurur, atından düşürttürür. Siz   كُونُوا لِلّٰهِ   hakikatını o düşmana gönderiniz.

   Sonra da ilel-i müteselsiledeki terettübü atlamakla müşevveş eden aculiyet çıkar, himmetin ayağını kaydırır. Siz,   اِصْبِرُوا وَصَابِرُوا وَرَابِطُوا   siper ediniz.

   Sonra da, medeni-i bittab’ olduğundan ebna-i cinsinin hukukunu muhafazaya ve hakkını onlar içinde aramaya mükellef olan insanın âmâlini dağıtan fikr-i infiradî ve tasavvur-u şahsî karşı çıkar. Siz de,   خَيْرُ النَّاسِ اَنْفَعُهُمْ لِلنَّاسِ   olan mücahid-i âli-himmeti mübarezesine çıkarınız.