S— Şeriatın bazı ahkâmı, meselâ valilerin vazifelerine taallûku var.

   C— Bundan sonra bizzarure Hilâfet’i temsil eden Meşihat-ı İslâmiye; hem âli, hem mukaddes, hem ayrı, hem nezzâre olacaktır. Şimdi hâkim şahıs değil, efkâr-ı amme olduğu için, onun nev’inden bir “fetva emini” ister. İşte şu hâkimin fetva eminisi, Meşihatta mezahib-i erbaadan kırk-elli ulema-i muhakkik bir meclis-i mebusan-ı ilmiye teşkiliyle şahs-ı manevileri, öteki şahs-ı maneviye fetva eminlik edecektir. Yoksa hâkim ve müfti bir cinsten olmazsa, birbirinin lisanını anlamaz. Zira şahs-ı vahid, şahs-ı maneviyi kandıramaz ve tenvir edemez.

   S— Eskiden beri işitiyoruz ki, “Bazı Jöntürkler masondurlar, dine zarar ediyorlar.”

   C— İstibdat kendini ibka etmek için şu telkinatı vermiştir. Bazı lâubalilik dahi şu vehme kuvvet veriyor. Fakat, emin olunuz ki, onların maksadı dine zarar değildir. Belki milletin selâmetini temin etmektir. Fakat, bazıları dine lâyık olmayan barid taassuba müfritane ilişiyorlar. Demek meşrutiyete hizmetleri sebkat eden veyahut kabul eyleyenleri Jöntürk tesmiye ediyorsunuz. İşte onların bir kısmı İslâmiyet fedaileridir. Bir kısmı da selâmet-i millet fedaileridir. Onların ukde-i hayatiyelerini teşkil eden ittihad ve terakkidir. Ve sizin şu aşairiniz kadar ulema ve meşayih Jöntürkler meyanında mevcuddur. Vâkıa, onlarda bir takım edebsiz, çok sefih bazı masonlar dahi bulunur, lâkin yüzde on. Yüzde doksanı sizin gibi mutekid müslimlerdir. (Ve’l-hükmü li’l-ekser)