Sedema heştemîn ya serîlênedana min: Distûreke holê heye: “Encama hezjêkirineke nerewa (xeyrî meşrû’) neyartiyeke bêmerhemet e.” Li gorî vê distûrê, ji ber ku meyla min dikeve ser ehlê dinyayê, çarenûsa xwedayî ya dadmend bi destê zordest yê wan ezabê dide min. Min jî digot: “Min ev ezab heq kiriye” bêdeng dimam. Lewra ez di Cenga Cîhanê de wek Fermandarê Henga Jidil du salan xebitîm û min şer kir. Min di bin pesindayîna Enwer Paşayê fermandarê artêşê de xwendekar û dostên xwe yên nestêle feda kirin, ez birîndar bûm û hêsîr ketim. Piştî ku ez ji esaretê vegeriyam, min bi berhemên xwe yên mîna Xutûwata Sîtte xwe xiste xetereyê û bi êrîşa Îngilîzan de min ew gêj kirin. Min arîkariya yên îro bêsebeb, di bin esaretê de îşkenceyê li min dikin, kir. Va ye ew jî sizaya arîkariya min holê didin.
Zehmet û tengasiya ku min di wan sê salên esareta xwe ya li Ûris de kişandî, van dostên min li vir sê mehan bi min dane kişandin. Hal ew e ku Ûris her çiqas bi çavê Fermandarê Jidil yê Kurd û yên Qazax û yên hêsîr serjê dikir dinêrî lê dîsa jî bo dersdayîna min astengî dernexistin. Not; hevalên min yên êxsîr hebûn, min ji gelekan re ders dida. Carekê fermandarê Ûris hat, guhdarî kir. Ji ber ku tirkî nedizanî zen kir ku dersa siyasî ye; carekê men’a min kir; paşê destûr da. Hem me di heman leşkergehê de odeyek kir mizgeft, min îmamtiya wê dikir. Qet têkil nebûn. Hevdîtin qedexe nekirin, men’a min ji pevreaxaftinê nekirin.
Lê ka werin binêrin van dostên min, qaşo hemwelatiyên min, hemdînên min, mirovên ku ez ji bo menfaeta îmana wan dixebitim, tu sedem neyî, ew bi xwe jî dizanin ku min dest ji siyasetê berdaye, neku sê sal in, ev şeş sal in ez xistime di bin esareteke zor de, men’a min ji têkiliyê qut kirin. Her çiqas pelika min heye lê dîsa jî ji bo dersa min, heta dersa min a taybet a di hundirê menzela min de bûn asteng. Astengî danîn ber pevreaxaftina min. Heta her çiqas pelika min heye lê dîsa jî men’a min ji mizgefta ku min çar salan tê de îmamtî kirî û tamîr kirîbû, kirin. Niha jî ji bo ku min ji xêra cemaetê bêpar bikin, qebûl nakin ku ez bi van sê mirovan re cemaetê bikim, ku ew jî ji cemaeta min yên daîmî ne û birayên min yên axretî ne.
