Ku min holê dihizirand, her wekî yek ji nişka ve serê min bifitilîne. Min dît ku nanekî mezin, li ser dara qetranê ye, di nav çiqilan de li me dinêre.
Min got:
“Silêman mizgîniya min! Cenabê Heq riziq da me”
Me ew nan anî; me lê nihêrt, me dît ku ti çûkan û ti ajalên hov zerar nedayînê. Ev bîst sih roj bûn, ti mirov derneketibûn serê vî girî. Wî nanî du rojan têra me herduyan kir. Me xwar, ku ber bi xilasbûnê bû, me dît va ye Silêman ê ku siddîqekî min î çar salan sadiq bû ji jêr ve tê.
Ya Çarê: Ew sakoyê ku min li xwe kiriye berî niha heft salan min bi kevnîtî standibû. Ev pênc sal in, min ji bo kirîna kincên binde û serde, bo pêlav û gorê bi çar lîre û nîvan îdare kir. Bereket, îqtîsad û rehmeta Xwedê têra min kir.
Va ye mîna van nimûneyan gelek tişt hene û gelek aliyên bereketa îlahî hene; xelkê vî gundî dizanin. Bes zen mekin ku ez vê bo pesnê dibêjim; teqez ez mecbûr mam. Hem nehizrînin ku ev sedema qencbûna min e. Ev bereketana yan qenciyeke bo wan dostên min yên xalis yên hatine cem min in, yan jî îkrameke bo xizmeta Qur’anê ye, yan jî menfaeteke bi bereket ya îqtîsadê ye; yan jî rizqê wan çar pisîkên li cem min yên zikrê “ya Rehîm ya Rehîm” dikin in ku di awayê bereketê de têt û ez jî sûdê jê werdigirim. Belê eger tu li miremira wan ya hezîn guhdarî bikî, tu dê zanibî ku ew “ya Rehîm, ya Rehîm” dibêjin.
Mijar ji pisîkê derket, mirîşk anî bîra min. Mirîşkeke min hebû. Di vê zivistanê de, mîna makîneya hêkan, kêm caran navbir dabûyayê jî lê her roj ji gencîneya Rehmetê hêkek bo min dianî. Rojekê du hêk kirin; ez ecêbmayî mam. Min ji dostên xwe pirsiyar kir ku “gelo holê dibe?” Gotin ku “Teqez ev qenciyeke Xwedê ye.” Hem cûcikeke vê mirîşkê hebû, havînê derxistîbû. Serê Remezanê dest bi hêkan kir, heta çil rojan dewam kir. Êdî ne bo min ne jî bo yên ji min re xizmetê dikin guman ma ku rewşa vê bimbarikê (cûçik) ku hem biçûk bû, hem di zivistanê de, hem di Remezanê de îkrameke rebbanî ye. Hem çawa diya wê dawî bi hêkkirinê anî tavilê wê dest pê kir; ez bê hêk nehiştim.
Pirsa ya gumreş ya duduyan: Ehlê dinya dibêjin ku: “Em ê çawa ewleyiya xwe bi te bînin ku tu dê tevlî dinyaya me nebî?
