Va ye Hezretê Huseyîn pêwendiya dînî esas girt, ku di vê çendê de mafdar e, li hemberî wan tekoşiya, heta gihîşt meqamê şehadetê.
Eger bê gotin: Maden ev qas mafdar e û ehlê rastiyê ye çima bi ser neket? Hem çima çarenûsa Xwedê û dilovaniya wî destûr daye ku ew bi encameke welê dilsoj re rû bi rû bimînin?
Bersiv: Ne di nav yên nêzîkî Hezretî Huseyîn de, bes di nav neteweyên din ên beşdarî cemata wî bûbûn de hin kes hebûn ku ji ber ku xurûra neteweya wan birîndar bûbû, di hemberî netewaya ‘Ereb de fikreke wan ya tolhildanê hebû. Vê yekê zirar da mesleka saf û baş ya Hezretê Huseyîn û alîgirên wî û bû sedema têkçûna wan.
Lê belê, ji aliyê çarenûsê ve hikmeta wê encama dilsoj:
Hesen û Huseyîn û xanedana wan û nifşa wan berendamê selteneteke manewî bûn. Selteneta dinyayê û selteneta manewî nagihên hev; gihandina wan gelek zehmet e. Ji ber wê çendê ew ji dinyayê xeyidandin, rûyê sik yê dinyayê nîşanî wan da –ta ku di dilê wan de li hemberî dinyayê pêwendiya wan nemîne. Destê wan ji selteneteke demdemî û şeklî hate kişandin. Lê belê, tayînî selteneteke manewî ya rewneq û daîmî bûn. Ji dêl waliyên jirêzê, bûn jêderka qutbên weliyan.
PIRSA WE YA SÊYEMÎN: Hûn dibêjin ku, “hikmeta wê muameleya dilsoj ya xedarane ya hatibû serê wan çi bû?”
Bersiv: Wek pêşiya niha jî me eşkere kiribû, di selteneta Emewiyên ku dijberên Hezretê Huseyîn bûn de, sê esas hebûn ku dibûn sedema xedreke bêmerhemet:
Ya yekê: Distûreke siyaseta bêmerhemet: “Ji bo selameta hikûmetê û dewama ewleyiyê (asayîş) şexs tên fedakirin.”
Ya Duduyan: Selteneta wan ji ber ku li ser nijadperestî û neteweperestiyê bû, distûreke neteweperestiyê ya xedarane ya “Ji bo selameta gel her tişt tê fedakirin.”
Ya Sisêyê: Ji ber ku di nav hinên wek Yezîd de damara dijberiyeke kevneşopî ya Emewiyan ya di hemberî Haşîmiyan de hebû, karibûn xedreke holê bêşefqet bikin.
Sedemeke çaremîn jî, di nav alîgirên Hezretê Huseyîn de hebû... Emewiyan ji ber ku netewa ‘Ereb esas girtibûn, bi çavê koleyan li neteweyên dî dinêrîn û xurûra wan ya netewî dişikandin;
