Zatekî lêkolîner ku gelek navdar e û gotina wî sened e li ba me heye bi Kurdî weha gotiye:

ژِى شَرِّ صَحَابَانْ مَكَه قَالُ وقِيلْ     لَوْرَا جَنَّتِينَه قَاتِلُ وهَمْ قَتِيلْ

   Ango behsa şerê sehabiyan mekin. Lewra hem kujer hem jî kuşte, herdu jî ehlê Bihiştê ne.

   Raveya edaleta mehz û edaleta îzafî weha ye:

   Li gorî wateya îşarî ya ayeta

مَنْ قَتَلَ نَفْسًا بِغَيْرِ نَفْسٍ اَوْ فَسَادٍ فِى اْلاَرْضِ فَكَاَنَّمَا قَتَلَ النَّاسَ جَمِيعًا

mafê yekî bêguneh ji bo hemû mirovan nayê îptalkirin. Ferdekî bi tenê jî ji bo selametiya giştî nayê gorîkirin. Di nêrîna dilovaniya Xwedê de maf maf e; nanêre biçûk û mezina wê. Biçûk bo mezinî nayê betalkirin. Jiyana ferdekî û mafê wî bêyî rizaya wî boyî selametiya komekê (cemaet) nayê gorîkirin. Lê eger li ser navê hemiyetê be, bi rizaya wî be ew tiştekî din e.

   Lê belê di edaleta îzafî de, ji bo selameta kullê cuz tê gorîkirin. Ji bo komê mafê ferdî li ber çavan nayê girtin. Hewl dide bi navê “ehwenû’ş-şer” cûreyeke edaleta îzafî çêbike. Bes eger bicihanîna edaleta mehz qabil be wê demê edaleta îzafiye nayê kirin. Eger bê kirin, dibe zilm.

   Va ye Îmamê ‘Elî (r.e) bicihanîna edaleta mehz mîna di dema Şeyxeynî de qabil didît û xelîfetiya Îslamê li ser wî esasî datanî. Lê belê yên pêşberî wî û rikberên wî digotin: “Bicihanîna wê ne qabil e, gelek zehmetî hene” û li ser edaleta îzafî îctîhad dikirin. Sedemên din ên dîrok nîşan dide jî ne sedemên rastîn in, hêncet in.

   Eger tu bibêjî: “Îmamê ‘Elî hêzeke ecêb û jîriyeke zêde hebû û gelek layiq jî bû lê digel vê çendê jî li gorî xelîfeyên beriya wî ji aliyê xelîfetiya Îslamê ve sernekeftineke wî heye. Sedema vê çi ye?”