ya lawaz bar nekir. Bes li Barlayê di gel du sê mirovan gumreşî hebû. Seba wê gumreşiyê tade li min hate kirin. Heta wan dostên min qaşo mitaleya vesihana min dikirin. Lê belê, ji ber wê gumreşiyê hem zirar dane dilê min hem jî dane xizmeta Qur’anê. Hem ehlê dinyayê pelik dane hemû kesên ku mişext bûbûn û mêrkuj ji zîndanan derxistin û ew bexişandin, lê belê bi zilmî nedane min. Rebbê min ê Rehîm da ku min di xizmeta Qur’anê de gelek bide şuxulandin û bi navê Rîsaleya Peyvan nûrên Qur’anê bi min bide nivîsandin, bi awayekî bêşemate ez li van deverên biyanî hiştim û (ew zilma wan) bo min wergerande dilovaniyê.

   Hem ehlê dinyayê hemû ew reîs û şêxên kartêker yên bihêz ku dikarîn têkilî dinyaya wan bibin di bajarok û bajaran de hiştin û destûr dan ku hem bi xizmên xwe re hem jî bi her kesî re hevdîtinê pêk bînin, lê belê bi zilmî ez cihê kirim û şandim gundekî. Du sê kes ne tê de destûr nedan ti xizm û hembajariyên min bêne nik min.  Xaliqê min î Rehîm ew cihê hiştin (tecrîd) di derheqê min de wergerande dilovaniyeke gelekî mezin. Zêhna min safî hêla, ez ji niyetên xirab rizgar kirim û ew kire wesîle ku Feyza Qur’anê hemiyê bistînim.

   Hem ehlê dinyayê serê pêşî di nava du salan de nivîsandina du nameyên min zêde dîtin. Heta, niha jî di nava deh, bîst rojan de, yan jî di mehekê de mêvanek yan du mêvan ku sirf ji bo axretê têne ba min, xweş nedidîtin; zilm li min kirin. Rebbê min yê Rehîm û Xaliqê min yê Hekîm, ew zilm bo min wergerande dilovaniyê ku di van sêmehên ku temeneke manewî ya not salan dide bidestxistin de ez xistim vê xelweta ku xelk dixwazin (merxûbe) û vê tenêtiya (uzlet) meqbûl.

الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَى كُلِّ حَالٍ

  Va ye rewşa min û vesihana min holê ye.

   Pirsa we ya duyemîn: Çima tu bo wergirtina pelikê serlêdanê nakî?

   Bersiv: Di van meseleyan de ez mehkûmê çarenûsê me, ne mehkûmê ehlê dinyayê me. Kengê destûr ji bo min were dayîn, kengê rizqê min ji vir qut bike ez ê wê demê herim. Heqîqeta vê manayê ev e: