ew dixwaze texlîteke mayîndetiyê bide vê dinyaya fanî. Naxwaze wê xoşewîsta dinyayê ji dest xwe derxîne; bi bahaneya wehdet-ûl wicûdê wicûdeke baqî jê re tewehûm dike, ji ber ku li ser hesaba dinyaya ku xoşewîsta wî ye û mayînde û ebediyetê jê re dike mal  derdixe pileya mabûdiyetê.-Neûzû bîllah- Dibe sedema xetereya înkara Xwedê.

   Di vê sedsalê de ramana materyalîzmê ewqas dagir kiriye ku madeyê ji her tiştî re mercî’ dizanin. Di sedsaleke holê de, ehlê îmanê yê xas madiyatê di pileya ku ‘îdam bike’ de negirîng dibîne, eger meşreba Wehde-ûl Wicûdê were derpêş kirin, bêguman dê materyalîst lê xwedî derbikevin û dê bibêjin ku “Em jî holê dibêjin.” Hal bi hal di dinyayê de, di nav meşreban de meşreba ku ji materyalîst û xwezaperestan herî dûr e meşreba Wehdet-ûl Wicûdê ye. Lewra ehlê Wehdet-ûl Wicûdê bi hêza îmanê ewqas girîngiyê didin wicûda îlahî ku gerdûnê û mewcûdatê înkar dikin. Lêbelê materyalist ewqas girîngiyê didin mewcûdatê ku, li ser hesaba gerdûnê Xwedê înkar dikin. Vaye evên hanê li ku? Yên din li ku?

TELWÎHA ŞEŞAN

   Sê Xal’in:

   Xala Ewil: Di nav riyên welîtiyê de ya herî spehî, ya herî rast, ya herî geş û ya herî dewlemend; peyrewiya Suneta Seniye ye. Ango: Di ‘emel û tevgerên xwe de Sûneta Seniyeyê bihizrîne û bûbe tabi’ê wê û wê teqlîd bike û di muamele û ef’alên xwe de hukmên şer’î biihizrîne û wan ji xwe re bike rêber. Vaye bi wesiteya vê peyrewiyê (îtîba’) hem ehwalê wî yên ji rêzê û kirariyên wî yên nêrîtî (urfî) û libatên wî yên zikmakî (fitrî) dikevin şiklê perestiyê hem jî her emelekî wî ji aliyê wê peyrewiyê ve sûnetê û şer’ê dide hizirandin û hukmê şer’ê bibîr dixe. Ew bibîranîn çeşîdeke aramiyê dide. Nexwe dibe ku xulekên temenî her tim, di nav aramiyê de bûbe perestiyek. Vaye ev şahrêya mezin şahrêya Sehabe û selefên salihîn yên ehlê mîratxuriya Pêxemberiyê ne ku ew jî welîtiya mezin e.

   Xala Duduyan: Esasa herî girîng ya riyên welîtiyê û şaxên terîqetê îxlas e. Lewra, bi îxlasê ji şirkên veşarî rizgar dibe. Yê îxlas bidest nexistibe nikare di wan riyan de bigere.