de berê xwe bide dilê xwe û bibêje “Ellah!” û sebra xwe bi dilê xwe bîne û bi wê sebirpênanînê wan tiştên ku li derdora wî ne û bi awayekî biyanî lê dinêrin di rewşeke beşişîna ûnsiyetkarane de bihizrîne û holê bibêje: “Bendeyên bêhed û hesab yê Afirînerê min ê ku ez zikrê wî dikim li her derê hene û li vê dera xalî jî pirr in. Ez ne tenê me, tenêmayîn (tewahûş) bê wate ye.” û dê zewqeke biûnsiyet ji jiyana biîman bistîne. Dê wateya bextewariya ebedî zanibe û dê şikurê Xwedê bike.
TELWÎHA SISÊYAN
Welîtî delîleke pêxemberiyê ye; terîqet, burhaneke şerîetê ye. Lewra, heqîqetên îmanê yên pêxember wan teblîx dike welîtî bi dîtineke wek ya dîtina çavî û bi zewqek rûhanî û di pileya eynelyeqîn de dibîne, pesend dike. Pesendkirina wî delîleke qet’î ya heqaniyeta pêxemberiyê ye. Heqîqetên wan hukmên ku şerîet ders dide, terîqet bi zewqa xwe, bi keşfa xwe, bi sûdjêwergirtin û feyzjêgirtina xwe dibe delîleke fireh û mezin ku ew hukmên şerîetê heq in û ji aliyê Heq ve hatine. Belê, wek çawa welîtî û terîqet hûcet û delîlên pêxemberî û şerîetê ne; eynen welê jî razeke kemalê ya Îslamiyetê ne û sedema enwarê ne û kaniyeke bipêşdeçûnê ya bi raza Îslamiyetê ya mirovayiyê ye û kaniyeke feyîzjêgirtinan e.
Vaye digel girîngiya di vê pileyê de ya vê raza mezin, hin grûbên jirêketî bi aliyê înkara wê ve çûne. Ew nûrên ku jê bêpar mane, bûne sedem ku hin din jî jê bêpar bimînin. Tişta herî zêde dibe sedema heyfê ewe ye ku: Hin zanyarên zahir yên Ehlê Sunet û Cemaetê û hin mirovên xafil yên ehlê siyasetê yên mensêbû Ehlê Sunet û Cemaetê; hin bedkariyên (sûê îstî’malat) ku di nav ehlê terîqetê de dîtine û hinek şaşiyên wan hêncet û hewl didin ku wê gencîneya mezin bigrin, belkê texrîb bikin, wê kehniya kewserê ya çeşîdeke ava heyatê belav dike ziwa bikin. Hal bi hal tişta bêqsîr û tişt û meslek û meşrebên ku ji her aliyên xwe ve bixêr in kêm hene. Teqez dê hinek qisûr û bedkarî çêbibin. Lewra dema hin ne ehlê kar têkevin di nav kar da helbet dê bedkariyê bikin. Lêbelê cenabê Heq di axretê de bi distûra jimêryariya (muhasebe) e’malî, dadweriya xwe ya Rebanî bi pîvana xêr û gunehan nîşan dide. Ango eger xêr zêdetir be û girantir were dê xelat bike, qebûl bike; eger guneh zêdetir bin dê ceza bike, dê red bike. Mêzîna xêr û gunehî li çendaniyê (kemiyet) nanêre,
