welê qebûl dikirin ku nêzî çarsed salan di Fîrengistanê de, bi şoreşan bûye sedema xirabûna rehetiya mirovan û (bûye sedema ku) jiyana civakî zîr û zeber bûbe; ne li ser navê bêoliyê, bêguman li ser navê mezhebekî din yê Îsewîtiyê êrîş hate kirin. Û di tebeqeya nexwendeyan (ewam) de û di feylesofan de enrek û dijminayiyek çêbibû ku; ew bûyera dîrokî ya tê zanîn qewimî. Hal bi hal di hemberî ola Muhemmedî (s.e.w.) û şerîeta Îslamê de mafê tu stembaran û tu ramangîran tune ku ji wêya giliyê bike. Lewra ew (Îslam) wan naxeyidîne, wan diparêze. Dîroka Îslamê li holê ye. Bûyereke-dudo ne tê de di nav misilmanan de şerê olî ya navxweyî çênebûye. Lêbelê Mezhebê Katolîk çarsed salan bûye sedema şoreşên navxweyî

  Hem Îslamiyet ji xewasî zêde, bûye penahgeha ewamê. Bi wacibbûna zekatê û herambûna ribayê xewasê neku li ser ewamê dike zorker, ji aliyekî ve dike xizmetkar.

   Dibêje:

سَيِّدُ الْقَوْمِ خَادِمُهُمْ

خَيْرُ النَّاسِ اَنْفَعُهُمْ لِلنَّاسِ

   Hem bi devê Qur’ana Hekîm, bi hewaleyên pîroz yên mîna

اَفَلاَ تَعْقِلُونَ

اَفَلاَيَتَدَبَّرُونَ

اَفَلاَيَتَفَكَّرُونَ

  Aqilî dike şahid û hişyar dike û wî ber bi lêkolînê ve diajo. Bi wê (bi van ayetan) li ser navê olê meqamî dide zanyaran û xwedan-aqilan, girîngiyê dide wan. Mîna mezhebê Katolîkê aqilî ezil nake, dengê ehlê ramanê nabire, teqlîda korkorane naxwaze.

   Nekû Îsewîtiya rastîn, bêguman esasê ola Îsewîtiya niha û esasê Îslamiyetê ji aliyekî girîng ve ji hev cihê dibin; ji ber wê çendê, mîna cihêtiyên navborî ji gelek aliyan ve cuda cuda diçin. Ew aliyê girîng eve ye: