teswîr dikir; hem jî di nav tarîtiyeke wehşet û dehşet de ji min ra xuya dikir. Ji nişka ve cîlweyeke îsmê îlahî mîna nûreke mezin xuya dikir, ronîdar dikir… Kîjan perde ji aqilî re vebûbe, ji xeyalê re alemeke din (bes bixeflet, alemek tarî) xuya dikir, navekî îlahî mîna rojê tecelî dikir, ew alem seranser ronahî dikir û herwekî wê… Ev geşta qelbî û ev gera xeyalî gelek dewam kir. Wek mînak:
Dema min alema ajalan dît, digel hewceyiyên wan yên bêhed û hesab û digel birçîbûna wan ya zêde, bêçareyî û bêhêziya wan, ew alem gelek tarî û bi kovan nîşanî min da. Ji nişka ve navê Rehman di birca Rezaqê da (ango di wateyê wê da) mîna Roja ronîdar hilavêt; seraser ew alem bi ronahiya dilovaniyê biriqand.
Pişt re di nav wê alema ajalan de min alemeke din ya tarî ya ku zarok û ferxik di nav bêçareyî, bêhêziyê de diperpitin û xemgîn û dilê her kesî bi wan dişewite de dît. Ji nişka ve navê Rehîm di birca piyariyê de hilavêt, alem bi awayekî ewqas spehî û şêrîn ronahî kir ku; ew rondikên ku ji gilî û dilpêvemayîn û kederê dihatin, veguhurande rondikên ku ji kêf û xweşî û lezzeta şukrê tên.
Pişt re, perdeyeke mîna perdeya sînemayê vebû, alema însanî ji min re xuya bû. Min ew alem ewqas tarî û ew qas bi dehşet dît ku; ji dehşeta xwe min kir hawar û min got, “Heywax!” Lewra min dît ku, daxwaz û emelên mirovî yên hetanî ebedê diçin, tesewur û ramanên wî yên gerdûn dorpêç kirîn û hîmet û behreyên wî yên ku mayîndetiya ebedî, bextewariya ebedî û bihiştê gelek cîdî dixwazin û xizanî û hewceyiyên wî yên arasteyî mebest û daxwazên bêhed û hesab û digel bêçareyî û bêhêziya wê, mûsîbet û neyarên bêhed û hesab yên ew rûbirû dimîne; digel vê çendê temeneke gelek kurt, jiyaneke gelek biteqereq, di nav debareke gelek perîşan de, di nav belaya zewal û jihevveqetîneke daîmî ya ku rewşeke elemdar û bidehşet dide qelbî û li wê gora ku ji ehlê xefletê re di awayê deriyê tarîtiya ebedî xuya dike dinêrin, yeko yeko û birr bi birr têne avêtin bo wê çala tarî.
Vaye wê dema ku min ev alem di nav van tarîtiyan de dît, digel dil û giyan û aqilê min hemû hestên min yên mirovî, belkê hemû dinokên laşê min amade bûn ku bikin hawar û bigrîn; ji nişka ve navê Adil yê Cenabê Heq di birca Hekîm de, navê Rehman di birca Kerîm de, navê Rehîm di birca Xefûr de (ango di wateya wan de), navê
