Ya Duyemîn: Di serî de Peyva Dehê û ya Bîst û Nehê di peyvên din de bi awayekî gelek qet’î digel meydana wê heşrê heyîna wê hatiye îsbatkirin.

     Ya Sêyemîn: Ya hevdîtinê, di Peyva Şanzdehê û Sih û yekê û Sih û Duduyan de mîsogerî hatiye îsbatkirin ku, kesek bi raza nûraniyetê, di xulekekê de dedikare li hezaran deran be û bi milyonan mirovan re hevdîtinê pêk bîne.

     Ya çaremîn: Cenabê Heq wek çawa ji bilî mirovan li her aferîdeyeke xwe ya din ya candar cileke fitrî li wan kiriye; navê Hekîm pêwist dibîne ku li meydana heşrê ji cilên sûn’î tazî, lê kinceke fitrî li wan bike. Li dinyayê hikmeta cilên sûn’î ne tenê ji bo parastina ji serma û germê ye û bo xemlê û setra ewretî ye; bê guman hikmeteke wê ya girîng, di hukmê fihrîste û lîsteyeke ku teserruf, minasebet û komandariya mirovî ya di cûreyên din de ye. An na, dikariya kinceke hêsan û erzan û zikmakî (fitrî) lê bikira. Lewra ev hikmet nebe, ev mirovê ku kincirê muxtelîf li xwe pêçayî û lixwe kirî, li ber çavê ajalê hişmend de û nisbet wan wê bibûya mesqere û wê ji aliyê manewî ew bikenandina. Di meydana heşrê de ew hikmet û ew munasebet tune ye. Divêt ew lîste jî nebe.

   Ya Pêncemîn: Heçîke rêber e, ji bo yên mîna te têkevin di bin nûra Qur’anê de Qur’an e. Li serê

الۤمۤ

  an,

الۤرٰ

, yan û

حٰمۤ

’ an binêre û zanibe ku çi mehdervanekî meqbûl e, çi rêbereke rast e, nûreke çi qeder qudsî ye, bibîne!

   Ya şeşê: Lêbelê cilên ehlê Bihiştê, ew distûra der barê hûriyan ku heftî huleyan werdigrin ya di Peyva Bîst û Heştê de hatiyî beyankirin li vir jî carî ye. Halo ku: Mirovekî ehlê Bihiştê helbet dixwaze ku her demê, ji her cureyên Bihiştê sûdê werbigre. Çeşîdê spehîtayiyê yên muxtelif yên Bihiştê hene. Her dem bi hemû cureyên Bihiştê ve ye. Nexwe, nimûneyên spehîtayiyên Bihiştê di mîqyaseke biçûk de li xwe û li hûriyên xwe dike. Ew û hûriyên wî dikevin hukmê Bihişteke biçûk de. Wek çawa mirovek çeşîdên wan