Niha pûçderxistina doza me ne qabil e jî, lê dibe ku ji aliyekî-dudoyan ve di çavên zahirî de wek pûçbûyî bê dîtin:
Yek ji wan: Dikarin bibêjin ku: “Hewe hizirandiye û tewafuqa wê li hev aniye. Kirina tiştekî holê, eger qesdî be, tiştekî rehet û hêsan e.”
Em ê di hemberî vêya de bibêjin ku: Di dozekê de dedu şahidên rast (sadiq) bes in. Di vê doza me de sed şahidên rast hene ku tu têkiliya qesd û îradeya me pê ve tune ye û piştî sê-çar salan (niha) haya me jê çêbûye. Bi vê minasebetê ez ê nuqteyekê beyan bikim: Ev kerameta mucîzeyiyê ne ji cureya dereceya mucîzebûnê ya ji aliyê belaxeta Qur’ana Hekîm e. Lewra di mucîzebûna Qur’anê de qudreta beşerî nikare di wê riyê de here, nikare bigihîje wê dereceyê. Heçîke kerameta mucîzeyiyê ye bi qudreta beşerî çênabe, qudret nikare tevlî wî karî bibe. Tevlî bibe dibe xwedestî (sun’î), xera dibe. (Haşiye)
Nukteya Sêyemîn: Bi boneya îşareta taybet, û îşareta gelemperî em ê razeke deqîq ya rubûbiyet û rehmaniyetê destnîşan bikin:
Gotineke xweş ya birayekî min heye. Ez ê wê gotinê bikim mijara vê mes’eleyê. Gotin jî eve ye: Rojekê min tewafuqateke spehî nîşanî wî da, got:
“Spehî ye! Jixwe her heqîqet spehî ne. Bes tewafuqat û serketinên di van Peyvan de ne hîn spehîtir in.” Min jî got: Belê her tişt yan bi rastî spehî ne, yan ew bi xwe spehî ne, yan jî li gorî encaman spehî ne. Û ev spehîtayî li rubûbiyeta ammeyê, li şumûla rehmetê û li teceliya ameyê dinêre. Wek te gotî îşareta xeybî ya di vê serketinê de hîn spehîtir e. Lewra ev di sûreteke welê de ye ku li rehmeta xas, li rubûbiyeta xas û li teceliya xas dinêre. Em ê vêya bi nimandinekê nêzî fêhmê bikin. Halo ku:
S elteneta umûmî ya padîşehekî û qanûna wî û merhemeta şahaneya wî dibe ku li hemû ferdên milet were teşmîlkirin. Her ferd rasterast mezherî lutf û selteneta wî padîşehî ye. Di wî sûretê umûmî de gelek pêwendiyên taybet yên ferdan hene. Aliyê Duduyê: Qenciyên taybet yên padîşehî ne û fermanên wî yên taybet in ku li ser hemû qanûnan de, ji ferdekî re dibexşîne, îltîfat dike, fermanê dide.
