Mektûba Dehemîn
Bersiva Du Pirsan e.
بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ
وَاِنْ مِنْ شَىْءٍ اِلاَّ يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ
Yekemîn: Haşiyeya hevoka dirêj ya derbarê danasîna tehewwûlatê zerrat de ye ku ya Meqseda Duwemîn ya Peyva Sîhemîn e.
Di gelek derên Qur’ana Hekîm de behsa Îmamê Mubîn û Kîtaba Mubîn hatiye kirin. Beşek ji ehlê tefsîrê gotine: “her du yek in”, beşeke din gotiye “cihê cihê ne.” Nêrînên wan yên derbarê rastiya wan de têvel/muxtelif e. Bi kurtasî gotine: “Navên ilmê îlahî ne.” Bes bi Feyza Qur’anê qinyateke holê bo min çêbûye:
Îmamê Mubîn navê çeşîdeke ilm û emrê îlahî ye ku ji alema şehadetê bêhtir li alema xeybê dinêre. Ango ji dema niha bêhtir dinêre dema borî û dema dahatî. Yanê, deftereke qedera îlahî ye ku ji wicûda zahiriya wan bêhtir li esl û nifş û kok û tovê tiştî dinêre. Heyîna vê defterê di Peyva Bîst û Şeşemîn de hem jî di haşiyeya Peyva dehemîn de hatiye îsbatkirin.
Belê, çeşîdên îlm û îradeya Xwedê hene, ev Îmamê Mubîn jî navekî yê wê ye. Ango, ji ber ku destpêka tiştan û koka wan û eslê wan bi rêkûpêk çêbûne û wicûda tiştan gelek senetkarane encam dane, helbet ev nîşan dide ku bi deftereke distûrên ilmê îlahî hatine rêkûpêkkirin. Û ji ber ku encama tiştan û nifş û tovên wan bername û fihristeyên mewcûdatî yên ku di pêşerojê de bên digrin nav xwe, helbet ev didin zanîn ku mecmûeyeke biçûk ya fermanên Xwedê ne. Wek mînak, mirov dikare bibêje ku tovek, di hukmê mucessemeke biçûk ya emrên tekwînî ye ku ew emrên tekwînî bername û fêhrîstên ku çêkirina wê darê hemûyê birêkûpêk dike. Her weha fêhrîst û bernameyên wê tayîn dike.
