belkî ez nizanim jî. Xasma, eger nexweşî jî bikeve ser wê azardediliyê, hê bêhtir min ji waneyê dike; û ku rîsale û Peyvên herî girîng di dema min ya herî azardedil û ya herî nexweşiyê de hatibe nivîsandin, eva ha rasterast ne înayeteke îlahî û îkrameke rebbanî û kerameteke Qur’anê be, nexwe çi ye?
Hem kîjan kitêb be bila be ku holê behsa heqîqetên îlahî û îmanî kiribe, bivê nevê hin meseleyên wê zerarê dide beşeke mirovan û ji ber ku zerarê dide, her mesele ji her kesî re nehatiye weşandin. Hal bi hal, ev rîsaleyên ha, ku hetanî niha di tu kesî de–tevî ku min ji gelekan pirsiyar kiriye jî- zerarekî mîna bandoreke xerab, reaksiyon û texdîşa zihnê çênekirî ji aliyê me ve teqez bûye ku rasterast îşareteke xeybî ye û înayeteke rebbanî ye.
Îşareta Şeşemin: Niha ji aliyê min ve mîsogerî peyda bûye ku pirtirînê jiyana min di şikleke welê ya derveyî îrade, şiyan (îqtîdar), hişmendî û tedbîra min de derbas bûye û di awayekî welê sosret cereyan jê re hatiye dayîn; daku ev rîsaleyên ku xizmeta Qur’ana Hekîm bike encam bide. Wekî ku hemû jiyana min ya zanyariyê ketiye hukmê destpêka amadeyiyê (muqademata îzharî.) Û xuyabûna mucîzeyiya Qur’anê ya bi Rîsaleya Peyvan di awayê ku wek encama wê çêbû ye. Heta jihertiştî-bidûrxistina (tecerrud) min ya bêsedem û bêyî îradeya min û dijê meşreba min ya li gundekî ya di van heft salên mişextî û xurbeta min de û (herweha) nefretkirin û terkkirina min ya gelek pêwendî û rêzikên jiyana civakî ku berê û pêş ve ez hînî wê bibûm; êdî guman ji min re nehiştiye ku eva hanê rasterast ji bo ku xizmeteke xalis û zelal ya Qur’anê bi min bide kirin e, ev rewş hatiye serê min. Heta ji min re qenaet çêbûye ku di bin wê perdeya azardediliya ji min re tê dayîn û zordestiya ku li min tê kirin de gelek caran ji aliyê destekî înayetê ya dilovanî tê kirin, daku fikra min bide ser razên Qur’anê û nezera min nede belavkirin e. Heta, berê, tevî ku ez gelek mûştaqê mitaleyê bûm jî bi carekê ez ji mitaleya kitêbên din hatim men’kirin û bidûrxistin. Min fêm kir ku ya di vê xurbetê de demitaleya ku sedema xemrevînî û sebirpênîna min bû bi min dayî terikandin rasterast daku ayetên Qur’anê bibin ûstadê mutleq.
Hem ew berhemên, ew rîsaleyên ku hatine nivîsandin –pirtirînên wan- ji derve tu sedem nebûn, li ser wê hewceyiya ku ji giyanê min derdikeve, ji nişka ve hatiye bexşandin. Pişt re dema min nîşanî hin dostên xwe kir, gotibûn:
