Û berê zîşuûran dide diqqetê/ balkişandinê, rexbeta wan dide îstîhsanê. Teşwîqa wan dike ku qedrê ni’metan bigirin. Bi vê çendê jî hem ji hêla qal ve, hem jî ji hêla fi’lê ve wan îrşadê bal şukre ve dike û şukrî bi wan dide kirin û di nav şukrî de tam û zewqeke bilind bi wan dide tamkirin. Ango dide nîşankirin ku: Lezzeta zahirî ya van rizq û ni’metên tamxweş her çiqas demdemî ye/muweqqet e, lê di gel vê çendê bi şukrkirinê îltîfata Rehmanî ya ku têde tam û zewqeke daîmî, heqîqî û bêhed û hesab heye dide qezenckirin. Ango, îltîfata Xwediyê van gencîneyên rehmetê bi wan dide hizirandin û di darê vê dinyayê de jî tameke baqî ya Bihiştê bi manewî bi wan dide tamkirin. Vaye, rizq bi wesîteya şukrê gencîneyeke camîe ya ew qas bi qîmet û dewlemend e jî, (lê belê) bi bêşukriyê jî bi ketineke bêhed û hesab dikeve.
Wekî çawa di Peyva Şeşemîn de hatiye ragihandin, ew sehkera tehmstînê (quwwea zaîqe) dema li ser navê Xwedê be, ango, bi wezîfeya şukrî ya manewî berê wê li rizqî be, wê demê ew sehkera tehmstînê (quwwea zaîqe) dibe mufettişek şukirker û dibe nazirek qedirbilind û hamid yê wan metbexên Îlâhî yên bêdawî û bê hed û hesab. Eger li ser hesaba nefsê be, ango gava berê xwe dide rizqî hizra Wî yê ew riziq jê re în’am kiriye neke, wê çaxê ew sehkera tehmstînê (quwweta zaîqeyê) ji wî meqamê nazirê qedirbilind dikeve û dibe qedexekerê karxaneya zik û dibe dergevanekî tewla mîdeyê. Çawa ev xizmetkarê rizqî bi bêşukriyê dikeve vê dereceyê, eynen welê jî mahiyeta rizqî û xedemeyên wê yên dî jî suqût dibin, dikevin. Ji meqamê herî bilind dikevin meqamê herî kêm. Dikevin rewşeke wilo de ku ew rewş dij û muxalifê hikmeta Xaliqê Kâînatê yê.
Pîvana şukrê qîmpêanîn e, îqtîsad e, riza ye, memnûniyet e. Pîvana bêşukriyê (jî) hirs e, îsraf e, bêhurmetî ye; û bêyî ku bibêje (ev helal e, yan jî heram e) xwarina her tişta ku li rastê hatiye ye.
Erê, hirs hem çawa bêşukrî ye, welê jî hem sebeba mehrûmiyetê ye û hem jî wesîteya zilletê ye. Hetta, mûriya bimbarik ya xwediya jiyana civakî jî, goya ji ber hirsê di bin piyan de maye û pelçiqî ye. Lewra qîma xwe naîne û di salekê de çend lib genim besê wê ne jî, (lê belê) eger ji destê wê were wê hezaran liban kom ke. Goya mêşhingiva bimbarik ji ber qîmpêanîna xwe, ew li ser seran de fir dide.
