Mes’eleya Pêncê ye ku Rîsaleya Pêncê ye

Rîsaleya Şukrê

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ

وَاِنْ مِنْ شَىْءٍ اِلاَّ يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ

Qur’ana mu’cîz ul beyan bi dubarekirina ayetên

اَفَلاَ يَشْكُرُونَ * اَفَلاَ يَشْكُرُونَ

وَسَنَجْزِى الشَّاكِرِينَ

لَئِنْ شَكَرْتُمْ لاَزِيدَنَّكُمْ

بَلِ اللّٰهَ فَاعْبُدْ وَكُنْ مِنَ الشَّاكِرِينَ

   dide nîşankirin ku, karê herî girîng yê ku Xaliqê Rehîm ji bendeyên xwe dixwaze şukr e. Di Furqana Hekîm de gelek bi ehemmiyet de’wetê şukrî dike û şukrnekirinê weke tekzîb û înkara nîmetan nîşan dide û bi fermana (ayeta)

فَبِاَىِّ آلاَءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

 ya di sûreta Rehman de sih û yek caran bi şîddet û bi dehşet tehdîd dike û dide nîşandan ku nekirina şukrê tekzîb û înkar e.

   Erê, çawa Qur’ana Hekîm şukrê encama afirandinê/ netîceya xilqetê dide nîşandan, heman welê, ev Qur’ana mezin ku jê re dibêjin kâînat jî dide nîşandan ku di netîceya xilqeta alemê de ya girîng şukr e. Lewra, gava mirov bala xwe dide kâînatê tête dîtin ku, teşkîlata kâînatê di sûretekî wilo de ye ku şukrê netîce bide û her tişt heta dereceyekê li şukrê dinêre û ber bi wê ve diçe. Goya, bera/mêweya herî girîng ya vê dara xilqetê şukr e.