Xala Duduyan:

   Bi fermana ayeta kerîme ya 

وَلاَ تَرْكَنُۤوا اِلَى الَّذِينَ ظَلَمُوا فَتَمَسَّكُمُ النَّار

  Neku yê bibe aletê zulmê û alîgirê wê bi tenê, bêguman yên meyleke hindik jî bide wan bi dehşet û bi dijwarî tehdîd dike. Lewra, wek çawa razîbûna bi kufrê kufr e, razîbûna bi zulmê jî zulm e.

   Vaye, yekî ehlê kemalê bi awayekî kamîlane cewherek ji wan gelek cewherên vê ayetê holê şîrove kiriye:

   “Di dinyayê de alîkarê yê zalim erbabê rezîltiyê ye.

   Yê zewqê ji xizmeta nêçîrvanê bêwijdan distîne se ye.”

   Belê; hinek marîtiyê dikin, hinek seyîtiyê dikin. Yê di şeveke holê pîroz de li, mêhvanekî te yê bimbarik ku duayeke bimbarik dike, xefnêriyê (xefiye) bike û qaşo em cînayetê dikin me îxbar bike û êrîşî me bike, helbet wî ew zileha di wateya vê helbestê de ye heq kiriye.

   Xala Sisêyan:

   Pirs: Hemin ewleyiya te bi himeta Qur’anê têt ku ew (Qur’ana Hekîm) bi feyz û nûra xwe dikare bêdînên herî serhişk û rikoyî îsleh û îrşad bike. Hem tu bi xwe jî vêya dikî. Çima tu gazî van êrîşkarên nêzîkî xwe nakî û wan îrşad nakî?

   Bersiv: Ji dîstûreke girîng ya usûla şerîetê ye ku:

اَلرَّاضِى بِالضَّرَرِ لاَينْظَرُ لَهُ 

 ango: “Ew kesê ku bi zanîn raziyê zararê be, şefqet lê nayê kirin û di lehê wî de nayêt nihêrîn.” Vaye çendan ez xwe dispêrim hêza Qur’ana Hekîm û doz dikim ku “Bi mercê ku ne gelek xerab be û mîna marî lezzetê ji reşandina jehra delaletê nesitîne, eger ez bêdînekî herî serkêş di nava çendek demjimêran de îqna nekim jî, ez amade me ku ez wî zix (îlzam) bikim.” Lêbelê wijdaneke ku heta tu bibêjî ketibe nav xirabiyê û bizanîn ola xwe difiroşe dinyayê.. (belê ji yên holê û herweha) ji wan marên ku li ser şiklên mirovan de ne yên ku ketine nav minafiqiyeke welê ku bi zanîn elmasên heqîqetê diguhûrin parçeyên