Min got “Fesubhanellah! Ev marê evqas mezin yê di navbera min û te de derbas bûyî çawa dibe ku te nedît?”

   Wê demê tiştek nehat bîra min. Bes paşê ket ser dilê min ku: “Ev bo te îşaretek e, haya te ji te hebe!” Ez ramiyam ku ew mar ji wan cûreyên ku min şevan didîtan bû. Ango: Ew marên ku min şevan didîtan; çi dema karmendek bi mebesta xiyanetê hatibe ba min, min ew di şiklê maran de didît. Heta carekê min ji midûr re got: “Dema tu bi mebesteke xirab têyî ba min, ez te di şiklê maran de dibînim, haya te ji te hebe!” Jixwe gelek caran min selefê wî (yê beriya wî) welê didît.

   Nexwe, ev marê ku min li ber çav (zahirî) dîtî destnîşan dikir ku xiyaneta wan ya vê carê dê di niyetê tenê de nemîne, dê êrîşeke kiryarî (bîlfîîl) be. Êrîşa vê carê –çendan- biçûk bû û dihate xwestin ku were biçûkkirin; bes fermana wî karmendî ya bi teşwîq û beşdariya mamosteyekî bêwijdan; di nava mizgeftê de, li ser tesbîhata nimêjê, ferman dabû leşkeran ku “Wî mêhvanî bînin!” Mebesta wan ew bû ku da min eciz bikin. (Dîsa mebesta wan ew bû ku) ez bi demara Seîdê Berê di hemberî vê muameleya fewqelqanûn û sirf keyfî de (eciz bibim û) wan derxînim û bi vî awayî muqabeleyê bikim. Hal bi hal wî bedbextî nedizaniya ku, ku li ser devê Seîd şûreke elmasî yê ji dezgeha Qur’anê heyî hebe, bi wî parçeyê darê şikestî yê di destê wî de berxwedanê nake; bêguman dê wî şûrî bi kar bîne. Bes ji ber ku aqilê cendirmeyan li serê wan bû û ji ber ku tu dewlet, tu hikûmet, li ser nimêjê, di mizgeftê de, hetanî erka olî neqede têkilî nabe, li benda bidawîbûna nimêj û tesbîhatê man. Karmend ji ber vê çendê eciz bû û got: “cendirme bi min guhdarî nakin” cendirmeyên bejil li pey wan şiyandibû. Lêbelê Cenabê Heq min mecbûr nahêle ku ez bi marên holê ve mijûl bibim. Şîreta min ya bo birayên min ew e ku hetanî ku hûn mecbûr nemînîn bi wan re mijûl nebin. Wek “Cewabûl ehmeq’î ssukût-Bersiva yê ehmeq denynekirin e” qebûl bikin û xwe neînin sewiyeya wan û bi wan re neaxivin. Bes bila haya we ji vê çendê jî hebe ku: Wek çawa dema mirov di hemberî ajaleke dirinde de xwe zeîf nîşan bide (ev rewş) wêrekiya wî ya êrîşê zêde dike, (eynen welê) dema mirov di hemberî yên xwediyê wijdaneke cinawiran de jî salûsiyê bike û xwe zeîf nîşan bide,  wan sewqî êrîşê dike. Hemin welê ye, bila dostên min hişyar bin, daku alîgirên zindîqeyê ji bêganetî û xefleta dostan sûdê wernegrin.