Mes’eleya Çaran ku Rîsaleya Çara ye
بِاسْمِهِ
وَاِنْ مِنْ شَىْءٍ اِلاَّ يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ
(Bersiva pirseke derheqê bûyereke biçûk ya bûyî sedema hişyarbûna birayên min de ye.)
Birayên min yên ezîz!
Hûn pirsiyar dikin ku: Şeva înyê, bêyî sedem, bi hatina mêhvanekî bimbarik êrîşî mizgefta we hate kirin. Esehiya vê bûyerê çî ye? Çima ji te navegerin?
Bersiv: Ez ê çar xalan, mecbûrî bi devê Seîdê Berê beyan bikim. Belkê bibe sedema hişyarbûna birayên min, hûn ê jî bersiva xwe bistînin.
Xala Ewil: Esehiya wê bûyerê; desîseyeke şeytanî û êrîşeke munafiqane ya dij-zagonî, sirf keyfî, li ser hesaba zindîqan, şeva înyê, dakû telaşê têxe dilê me, sistbûnê (futûr) têxe nav cemaetê û daku hevdîtina me û mêhvanên me çênebe ye. Tiştekî sosret e ku roja pênşema beriya wê şevê bo geştê ez bi aliyekê ve çûbûm. Di vegerê de demarekî dirêj û reş (ewqas ku) herwekî du mar ketibin ser hev ji aliyê min yê çepê ve hat, di navbera min û hevalê min de derbas bû. Min ji hevalê xwe pirsiyar kir ka ew ji wî marî tirsiya ye an na:
-Te dît?
-Çi?
-Ew marê mezin!
-Na, min nedît, ez nabînim.
