Mînaka Duduyan: Ez ê wê mes’eleya gelek biçûk û gelek xweş, ya di van rojan de rûdayî bibêjim. Halo ku:
Beriya spêdeyê kete ser dilê min ku: Ji aliyê min ve hin gotinên ku bi awayekî ku wesweseyê têxe dilê şexsekî de hatibû gotin; min got “xwezî” “min ew dîtiba, ew telaş û êşa ku di dilê wî de bû jê bibira”. Di heman xulekê de deparçeyeke kitêbên min ya çûbû Nîsê bo min lazim bû; min got, “xwezî ketibana destê min de”. Piştî limêja sibehê ez rûniştim; min nêrî heman şexis ew parçeya kitêbê di destê wî de kete hindur. Min gote wî: “Ew çiye di destê te de?” Got: “Ez nizanim, li ber devê derî yekî da min û got ‘ji Nîsê hatiye’, min jî ji we re anî.” Min got, Subhanellah! Di demeke holê de derketina vî merivî ya ji mala wî û hatina wî ya vê derê û hatina vê Rîsaleya Peyvê ya ji Nîsê qet naşibe tesadûfê. Min got ‘Ya di heman xulekê de deparçeyeke holê ya kitêbê xistî destê merivekî wiha de û bo min şandî helbet înayeta (himeta) Qur’ana Hekîm e’ û min got, elhemdulîllah; yekî ku, ku daxwaza her biçûk, negirîng û veşarî ya dilê min dizane helbet merhemetê li min dike, min diparêze; nexwe ez mineta dinyayê bi pênc pereyan nagirim.
Mînaka Duduyan: Biraziyê min ê gorbihişt Evdirehman ev heşt sal bûn ji min veqetiyabû û ketibû nava xeflet û ewhaman, digel vê çendê jî di derheqê şexsê min de zeneke pak (husnê zen) ya wî ya ji hedê der hebû. Himeta ku di min de nebû û ji destê ne dihat ji min dixwest û daxwaza alîkariyê ji min didkir. Alikariya (himeta) Qur’ana Hekîm hate hawara wî. Berî ku wefat ke bi sê mahan Peyva Dehê ya derheqê Heşrê de gihande destê wî. Wê Peyvê ew hem ji qirêjên manewî û ji ewham û xefletê paqij kir, hem jî herwekî gihîştibe mertebeya welîtiyê, di wê nameya ku berî ku wefat bike de sê kerametên zahir aşkere kiribû. Di nav bendên (fiqre) nameyên Nameya Bîst û Heftê de ye, bila serî lê bê dayîn.
Mînaka Sisêyan: Birayekî min ê axretê yê ehlê dil yê bi navê Hesen Efendiyê Burdurî, ku (di heman demê de) xwendekarê min bû, hebû. Di derheqê min de zeneke pak ya ji hedê min gelek der dikir û alîkariyeke welê ji min dixwest ku, herwekî ji weliyeke mezin alîkariyê bixwaze. Ji nişka ve, tu minasebet neyî, min Peyva Sih û Dudoyê, ji bo ku mitalee bike da yekî ku li gundê Burdurê rûdine.
