Ya şeşan û ya herî girîng: Xewna rast bo min di dereceya heqqelyeqînê de û bi gelek ceribandinên min ketiye şûna delîleke qet’î ku qedera îlahî her tişt dorpêç kiriye. Belê ev xewn bo min, xasma di van çendek salan de hatiye wê dereceyê ku; wek mînak bûyerên herî biçûk yên di roja pêş de werin serê min û mûameleyên ku girîngiya wan qet neyîn û heta axaftinên herî ji rêzê nivîsandî ne û hêjan ew nehatîn (serê min jî di heqîqeta xwe de) hene û bi dîtina wan ya di şevê de ji min re qet’î bûye ku min ew ne bi devê, bi çavê xwe xwendine. Ne carekê, ne sed caran, belkî hezar caran hin merivên ku min di şevê de dîtin lê min qet nehizirandîn yan jî ew meseleyên ku min gotin, di sibeha wê rojê da, bi şîroveyeke hindik eynen derketiye. Nexwe, bûyerên gelek hindik jî berî ku biqewimin hem tomarkirine, hem jî nivîsandî ne. Nexwe rasthatinî (tesadûf) tune, bûyer beredayî nayên, ne bê rêk û pêk in.

   Ya Heftan: Şîroveya xewna te ya bimbarik û xweş ji bo Qur’anê û ji bo me gelek spehî ye. Hem demê (zemanî) ew şîrove kiriye û şîrove dike û hewceyiyê bi şîroveya me nahêle. Hem şîroveya wê hinek spehî derketiye. Tu bala xwe bidiyê tu dê zanibî. Bes em ê aliyek-du aliyên wê destnîşan bikin. Ango em ê rastiyekê beyan kin. Ew diyardeyên (waqi’e) ku ji cûreyên xewna te ya rast ve ne temesûlên wê rastiyê ne. Holê ku:

   Ew rastnaviya fireh alema Îslamiyetê ye. Mizgefta ku di dawiya rastnaviyê de ye parêzgeha Isparta ye. Ava şêlû û biherî ya li derûdorê lîtava sefahet û tiralî û bîd’etên hal û demê ne. Ya ku tu bêyî ku bi te ve bimîne û bi lez tu gihîştî mizgeftê, îşaretî wê çendê ye ku; tu berî her kesî li enwarê Qur’anê xwedî derketiyî û dilê te xirab nebûye û parastî maye. Heçîke ew cemaeta biçûk ya li mizgeftê ye; (ewana) hilgirtvanên (hemele) Rîsaleyan (Rîsaleya Peyvan) yên mîna, Suleyman, Ruşdî, Bekir, Mustefa, Zuhdî, Lutfî, Xusrew û Re’fet in.  Ew kursiya biçûk jî gundekî biçûk yê mîna Barlayê ye.