Ya Ewil: Wek çawa esasekî girîng yê Sûretê Yûsuf xewna Yûsuf e, bi gelek ayetên mîna

وَجَعَلْنَا نَوْمَكُمْ سُبَاتًا  

 destnîşan dike ku hem di xewnê de û hem jî di xewê de rasteqîniyên girîng yên biperde hene.

   Ya Duduyan: Ehlê heqîqetê ne alîgirê wê çendê ne ku bi Qur’anê fal were vekirin (tefe’ul) û ewleyî bi xewnê bêt anîn. Lewra Qur’ana Hekîm gelek zêde û bi dijwarî li kafiran dixe. Dema di ‘falvekirina bi Qur’anê’ de ew dijwariya der barê kafiran ji mirov re derdikeve bêhêvîtiyê dide; dilî (dilê mirovî) tevlîhev dike.

   Hem tevî ku xewn xêr in jî lê ji ber ku bi dijê rastiya xwe tên dîtin xirab tên qebûlkirin, mirovî dixin nav bêhêvîtiyê, hêza wî ya manewî dişikîne, zena xirab didin. Gelek xewn hene ku: Li gorî ku xuya dikin hêwilnak û bi zerar û pîs in, lêbelê şîrove û wateyên wan gelek spehî ne. Ji ber ku her kes minasebeta di navbera ‘ji der ve xuyakirin’ û wateya rasteqîn ya xewnê nabîne, dikeve telaşeke nepêwist, bêhêvî dibe, diêşe.

   Vaye ji ber vî aliyê wê ye ku, min di serî dea mîna ehlê heqîqetê û mîna Îmamê rebbanî got:

نَه شَبَمْ نَه شَبْ پَرَسْتَمْ

   Ya Sisêyan: Bi hedîsa sehîh (sabit e ku) ji cil parçeyên pêxemberiyê parçeyek di xewê de, di awayê xewna rasteqîn de xuya bûye. Nexwe, xewna rasteqîn hem heq e hem jî pêwendiya wê ya bi erkên pêxemberiyê ve hene. Ev meseleya Sêsiyê ji ber ku gelek girîng, dirêj, bi pêxemberiyê ve pêwendîdar û kûr e; em wê bo demeke din paş ve bixin; niha em wî deriyî venakin.

   Ya Çaran: Xewn sê çeşîd in: Dudoyên wan bi gotina Qur’anê 

اَضْغَاثُ اَحْلاَمٍ

  in, ne hêja ne ku werin şîrovekirin. Wateya wan hebe jî girîngiya wan tune. Yan ji ber averêbûna (înhîraf) xûyê (mirovî)