Xasma ew pîrozweriya ku ji ber ku ew axafina Xwedê ya bi evdê Wî re (tekellûma îlahî) ye û ew feyz û nûrên ku ji wê pîrozweriyê tên gelek girîng in.

   Welhasil: Li dewsa lefzên pîroz yên îlahî ku kewdanka (mahfaza) zarûriyatên olî ne tu tişt nayên danîn û nikare cihê wan bigre û erkên wan nabînin. Û ku (bi awayekî) demdemî îfade bikin jî; lê nikarin bi awayekî daîmî, ulwî û pîrozwerî îfade bikin.

     Lêbelê ew lefzên ku kewdankên (mahfaza) nezeriyata olî ne, pêwistiya wan bi guhertinê namîne. Lewra, bi şîretê û bi dersdayîn û hînkirin û we’zê ew hewceyî pêk tê.

   Welhasil, camîiyeta zimanê Erebî yê ku lîsanê nehwî ye û mu’cîzebûna lefzên Qur’anê di awayeke welê de ne ku ne qabilê wergerê ye! Ya rast ez dikarim bibêjim negengaz (muhal) e. (Di vê mijarê de) gumana kê hebe bila serî li Peyva Bîst û Pêncê ya der barê î’cazê de ye bike. Lêbelê ew tiştên ku jê re dibêjin werger jî wateyeke kêm ya gelek kurt e. Ev wate li ku, wateyên rasteqînî yên ayetên ku ji gelek aliyan ve bûyîn beş beş (teş’aûb bûyîn) li ku? 

***

Meseleya Nehan

(Meseleyeke girîng û mehrem û razeke welayetê)

   Di alema Îslamê de hêwirzeya (firqe) mezin ya ehlê heq û îstîqametê ku jê re Ehlê Sunet û Cemaetê tê gotin, heqîqetên Qur’an û îmanê di daîreya îstîqametê de û ji hû heta mû (bêkêmasî) kirine tabi’ê Suneta Seniye û parastine. Pirtirînê weliyan (ehlê welayetê) ji wê daîreyê derketine. Beşeke din ên weliyan (ehlê welayetê) derveyî hin dîstûrên Ehlê Sunet û Cemaetê de û di şahreyeke ku dijê dîstûrên wan e de hatine dîtin. Vaye yên li vî beşê weliyan dinêrin bûne du şiq:

   Beşekê, ji ber ku dijê usûlên Ehlê Sunetê ne, welîbûna wan înkar kirine. Hetanî beşeke ji wan kafir hesibandine.

   Beşeke din, yên bûyîn tabiên wan in. Ji ber ku welîbûna wan qebûl kirine gotin ku: