Cenabê Heq vê adetê hetanî ebed bide dewamkirin û Xwedê rehmê li nivîsevanên mewlîdê yên mîna Sûleyman Efendî bike, cihê wan bike Bihişta Fîrdewsê, amîn

Dawî

   Madem Xaliqê vê gerdûnê di her cinsî (new’) de ferdekî bijare û têkûz û komker (cami’) afirandiye û (ew) kiriye sedema îftîxar û kemala wî cinsî. Helbet,  bi teceliya îsmê e’zem ya di esmayê Wî de ye dê ferdekî ku li gorî hemû gerdûnê bijare û têkûz biafirîne. Wek çawa di nav navên (esma) Wî de Navekî Herî Mezin (Îsmê E’zem) heye dê di mesnu’ên Wî de jî ferdekî ekmel hebe û kemalata ku di gerdûnê de belavbûyî di wî ferdî de kom bike û dê wî bike sedema lênêrîna xwe. Û ew ferd her hal dê ji candaran be. Lewra di nav cinsên gerdûnê de yê herî têkûz candar e. Û her hal ew ferd di nav candaran de dê ji hişmendan be. Lewra di nav candaran de yê herî têkûz hişmend e. Û her hal ew ferdê ferîd dê ji mirovan be. Lewra, di nav hişmendan de yê herî musteîd kesê ku ji zikmakî ve behredar e, xweyqabîliyet e mirov e. Û di nav mirovan de her hal ew ferd dê Muhemmedê Erebî Eleyhîsselatû Wesselam be. Lewra ji zemanê Adem bigre hetanî niha tu dîrok nikarin ferdekî mînanî Wî nîşan bidin û dê nekarin nîşan (jî) bidin. Lewra wî zatî nîvê dinyayê û ji pêncan yekê mirovan xistiye di bin selteneta manewiya xwe û ev serê hezar û sêsed û pêncî salan e ku vê selteneta xwe ya manewî bi îhtîşameke tam didomîne û di her texlîtên heqîqetan de ji hemû ehlê kemalê re bûye “Ustadê Kull.” Bi îtîfaqa dost û dijmin bûye xwediyê exlaqekî xweş yê di dereceya herî bilind de. Di destpêka karê xwe (yê pêxemberiyê) de bi tena serê xwe ji hemû dinyayê re meydan xwestiye. Ew zatê ku Qur’ana Mû’cîzûl Beyana nîşan dayî; ew Qur’ana Mû’cîzûl Beyana ku di her xulekekê da wirdê zebanê ji sed milyonan zêde mirovan e, helbet ew ferdê bijare ye, ji bilî wî tu kes çênabe. Hem dendik û hem mêweya vê alemê Ew e.

عَلَيْهِ وَعَلٰۤى اٰلِهِ وَاَصْحَابِهِ اَلصَّلاَةُ وَالسَّلاَمُ بِعَدَدِ اَنْوَاعِ الْكَۤائِنَاتِ وَمَوْجُودَاتِهَا