dikare mebestên wî yên herî dûr bike, her rewşa wî dibîne, dengê wî seh dike. Nexwe, hemû dengên hemû mewcûdatê seh dike ku dengî wî jî seh dike. Hemû wan tiştan dike ku ew (jî) çêkirina tiştên xwe yên herî biçûk jê hêvî dike, jê dixwaze. Vaye, li firehiya tewhîda xalis ya ku dia dide û li şêrînayî û safîtiya nûra îmana ku dua destnîşan dike binêre, raza
قُلْ مَا يَعْبَؤُا بِكُمْ رَبِّى لَوْلاَ دُعآؤُكُمْ
fêm bike û li fermana
وَقَالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِىۤ اَسْتَجِبْ لَكُمْ
guhdarî bike û wek çawa hatiye gotin ku:
اَكَرْنَه خَواهِى دَادْ نَه دَادِى خَواهْ
eger dayîn nexwestiba, xwestin nedida.
سُبْحَانَكَ لاَعِلْمَ لَنَۤا اِلاَّ مَاعَلَّمْتَنَا اِنَّكَ اَنْتَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ
اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلٰى سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ مِنَ اْلاَزَلِ اِلَى اْلاَبَدِ عَدَدَ مَا فِى عِلْمِ اللّٰهِ وَعَلٰۤى اٰلِهِ وَصَحْبِهِ وَسَلِّمْ * سَلِّمْنَا وَسَلِّمْ دِينَنَا اٰمِينَ وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ