Mektûba Heftemîn

بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

وَاِنْ مِنْ شَىْءٍ اِلاَّ يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ

اَلسَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَةُ اللّٰهِ وَبَرَكَاتُهُ اَبَدًا دَۤائِمًا

   Birayên min yên ezîz,

   Te du tişt gotibûn Hafizê Şamî da ku ji bo min bibêjin.

   Yekemîn: Hûn dibêjin “Zewicîna Cenabê Pêxember (s.e.w.) a bi Zeynebê re, mîna munafiqên zemanê berê, ehlên delaletê yên vê demê jî rexne dikin û nefsanî û şehwanî qebûl dikin.

   Bersiv: Sed hezar carî haşa û kella! Destê gumanên holê pîs û rezîl nagihên xwediyên namûseke evqas bilind. Belê, zatekî ku ji panzdeh salî heta çil saliyê ku zandûra coşîn û keliyana hestên nefsanî û şehwanî yên mirovî ne û dema herareta daxwazên (hewesat) nefsanî ne de bi itîfaqa dost û dijmin bi namûseke tam û bi paqijiyeke tam qîma xwe bi jineke mîna Xedîcet-ûl Kubra ya hinekê pîr anî, lê zêdezewicîna wî ya piştî çilê ango di hengama rawestîna zandûra coşîn û keliyana hestên nefsanî ya mirovî û piştî sekinandina hewesan de aşkere ye ku ne nefsanî ye, gelek hikmetên wê yên girîng hene; ev ji bo wî kesê ku bi qasî zereyekê wijdan hebe bivênevê îsbat dike. Yek ji wan hikmetan jî ev e:

   Wek çawa gotinên Zatê Rîsaletê jêderkên dîn û şerîetê ne û cihên ku hukim jê derdikevin in; eynen welê, hemû kirin û ehwal û helwest û tevgerên wî jî jêderkên dîn û şerîetê ne û cihên ku hukim jê derdikevi in; Aliyên wan yên zahirî Sehabeyan parastibûn, lê belê