Belê birano, ev xurbetên tarî her çiqas bi nûra îmanê ronîdar bûbin jî, lê belê dîsa bandora xwe hinekî danîn ser min. Û fikreke holê dane min: “Madem ez xerîb im, li xurbetê me û ez ê herim xurbetê; gelo ma erka min ya vê mêvangehê qediyaye? Heta ez we û Peyvan bikim wekîl û bi tevayî pêwendiya xwe qut bikim” Ji ber wê çendê min ji we pirs kiribû ku “Gelo ev Peyvên ku hatine nivîsandin bes in, kêmasiyên wan hene? Ango erka min qediyaye! Da ku bi dilrehetî ez xwe bidim xurbeteke nûranî, xweş û rastîn û dinyayê jibîr bikim û mîna Mewlana Celaleddîn
دَانِى سَمَاعِ چِه بُودْ؟ بِى خُودْ شُدَنْ زِ هَسْتِى أَنْدَرْ فَنَاىْ مُطْلَقْ ذَوْقِ بَقَا چ َشِيدَنْ
bibêjim û li xurbeteke qedirbilind (ulwî) bigerim.” Û bi wan pirsan min hûn eciz kiribûn.
اَلْبَاقِى هُوَ الْبَاقِى
Seîdê Nûrsî
