diayan bike;  hem bi dilekî safî û xweşî’ û bi rehetiya dil dia bike; hem li pey nimêjê, xasma nimêja sibehê; hem li wan cî û mekanên bimbarik, taybet di mizgeftan de; hem di roja înyê de, xasma di wê saeta îcabetê de; hem di sêmehan de, taybet di şevên meşhûr de, hem di meha Remezanê de, nemaze Şeva Qedir (Leyletûl Qedir) de dia bike, (wê demê) ji rehmeta Xwedê bi awayekî zêde hêvî heye ku qebûl bibe. Esera wê diayê yan dê eynen di vê dinyayê de bixuye yan jî dê ji aliyê axret û jiyana ebedî ya wî yê ku dia jê re tê kirin de qebûl bibe. Nexwe (mirov dikare holê bibêje) eger ew mexsed bi cî neyê jî mirov nikare bibêje ‘ew dua qebûl nebûye’, bê guman divê bête gotin ku ‘ew dia bi awayekî baştir’ hatiye qebûlkirin.

   Pirsa We Ya Duyemîn: Ji Hezretên Sehabiyên Kîram re ‘rediyellahû enh’ tê gotin. Gelo dibe ku mirov li ser vê maneyê ji hinin dî re jî bibêje?

   Bersiv: Erê tê gotin. Lewra mîna terkîba Eleyhîsselatû wesselam ya ku şîara Resûlê Ekrem e, terkîba rediyellahû enh ne şîareke ku mexsûsî Sehabeyan e, a rast dibe ku ji zatên mîna her Çar Îmaman, Şahê Geylanî, Îmamê rebbanî, Îmamê Xezalî yên ku mîna Sehabiyan gihîştine welayeta kubra ya ku weraseta nubûwetê ye û gihîştine meqamê rizayê re were gotin. Bes di nav aliman de holê bûye urf ku ji Sehabeyan re rediyellahû enh, ji Tabîîn û Tebeê Tabîîn re rehîmehûllah, ji yên pey wan re xeferellah û ji Weliyan (Ewliya) re quddîse sîrrûhû tê gotin.

   Pirsa We Ya Sêyemîn: Gelo îmamên mezin yên muctehidan efdeltir in yan jî şah û qutbên terîqetan?

   Bersiv: Hemû muctehid na; bêguman Ebû Henîfe, Malik, Şafiî û Ehmed Îbnî Hembel di ser şah û qutban re ne. Bes, hin qutbên xarîqe yên mîna Şahê Geylanî hene ku ji aliyekî ve, di fezîleta taybet de xwediyê meqameke seretir in. Bes fezîleta gişkî (kullî) ya îmaman e. Hem beşeke şahên terîqetan ji muctehîdan in; ji ber wê çendê nayê gotin ku hemû muctehid ji qutban efdeltir in. Bes tê gotin ku piştî Sehabiyan û Mehdî yên herî bifezîlet her çar îmam (eîmmeê erbe’e) in.