Hem her kes dibe ku di karên xwe yên herî biçûk de jî bandora xirab ya azweriyê hîs bike.

   Mînak, dema du parsekan tiştek xwest, her kes di dilê xwe de hîs dike ku nede parsekê ku bi azwerî îsrarê dike, bide wî parsekê sakîn û merhemetê bi wî bike.

   Hem mînak, bi şevê xewa te herimî ye; tu dixwazî binivî, eger tu guhê xwe nediyê wê xewa te bêt. Eger tu bi azwerî xewê bixwazî û bibêjî “eman ez razêm, eman ez razêm”, tu dê bi temamî xewa xwe biherimînî.

   Hem wek mînak, ji bo encameke girîng tu bi azwerî li benda yekî dimînî. Tu dibêjî “eman ev nehat, eman ev nehat” û di dawiyê de azwerî sebra te xilas dike, radibî diçî. Deqeyek bi şûn de, ew meriv tê; bes ew encama girîng ya ku tu li bendê bûyî pêk nayê.

   Raza van bûyeran ev e: Wek çawa çêbûna nanekî li gorî tertîba zevî, bênder, aş, tenûrê ye. Eynen welê, di pergala tiştan de jî ‘teeniya hikmetê’ heye. Ji ber ku seba azweriyê bi teennî nehatiye hereketkirin, rîayeta pêpelokên manewî yên wan tiştên bitertîb nayê kirin; yan xwe bi ser wan re diavêje, dikeve, yan jî pêpelokekê kêm dihêle, nagihîje armanca xwe.

   Ey birayên ku ji derdê debarê sersem bûne û bi azweriya dinyayê serxweş bûne! Digel wê çendê ku azwerî evqas tiştekî bi bela ye, çawa dibe ku di rêya azweriyê de hûn her zîletê dikin û nabêjin ‘eva hanê helal e yan jî heram e’ her malî qebûl dikin û gelek tiştên ku ji jiyana we ya axretê re pêwist in feda dikin; heta hûn zekata ku ruknekî girîng ji ruknên îslamê ye di rêya azweriyê de diterikînin? Hal bi hal zekat ji bo her kesî wesîle bereket û defkera belayan e. Yê zekata xwe nede teqez wê bi qasî zekatê mal ji destê wî derkeve; yan dê bide cihên ne pêwist, yan jî wê karesat werin, bibin.

   Di pêncemîn sala Şerê Umûmî yê Cîhanê de, di xewneke xiyalî ya biheqîqet ya ecêb de ji min pirsiyar kirin:

   “Ev birçîbûn û xusara malî û meşeqeta bedenê ya ku hatiye serê misilmanan sedema wê çi ye?”

   Di xewnê de min gotibû: