Ey ehlê îmanê! Eger hûn nexwazin di nav zîletê de bikevin bin esaretê, hişê xwe bînin serê xwe. Li hemberî wan zordestên ku dixwazin ji îxtîlafa we sûdê wergirin bikevin nav keleha pîroz ya 

اِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ اِخْوَةٌ

   û xwe bisitirînin. Yan jî hûn ê ne karibin jiyana xwe, ne jî mafê xwe biparêzin. Diyar e ku, dema du leheng bi qirika hev digirin (şer dikin) zarokek dikare li herdukan bixe. Dema di şihînekê de du çiya werin hemberî hev, kevirekî biçûk dikare dengeya wan xira bike û bi wan bilîze; yekî rake jorê, yekî daxe jêrê.

   Va ye, ey ehlê îmanê! Ji ber azweriya we û ji ber alîgiriya we ya dijminane hêza we dibe tune; dibe ku bi hêzeke hindik hûn biperçiqin. Eger pêwendiya we bi jiyana we ya civakî hebe, distûra bilind ya

اَلْمُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِ كَالْبُنْيَانِ الْمَرْصُوصِ يَشُدُّ بَعْضُهُ بَعْضًا

 bikin distûra jiyanê; hûn ê ji xizaniya dinyayê û ji ezabê axretê rizgar bibin.

   Wechê Şeşemîn: Jiyana manewî û sihheta ubûdiyetê bi dijminayî û rikê diheje. Lewra, îxlasa ku wesiteya xelasê ye û wesîleya necatê ye winda dibe. Çunkî alîgirekî ingirok/serreq di kar û emelên xwe yên xêrê de dixwaze li ser dijminê xwe bikeve. Gelek caran nikare emeleke xalis û bo Xwedê bike. Hem di hikm û muameleya xwe de alîgirê xwe tercîh dike, nikare dadmendiyê bike. Va ye îxlas û dadmendî ku esasên ef’al û e’malên xêrê ne bi dijminayiyê winda dibe.

   Ev Wechê Şeşemîn pir dirêj e. Lê belê ji ber ku qabîliyeta cihî kurt e, em kin vedibirin.