Wechê Pêncemîn: Beyan dike ku înad û alîgirtin ji hêla jiyana civakî ve gelek ziyandar e.

   Eger were gotin; ku di hedîsê de

اِخْتِلاَفُ اُمَّتِى رَحْمَةٌ

  hatiye gotin. Îxtîlaf jî alîgirtinê pêwist dike.

   Hem nexweşiya alîgirtinê, xelkê ewam yê sitembar ji xerabiya xewasê sitemkar rizgar dike. Lewra, eger xewasê beldeyekî yan jî yên gundekî bibin yek, dê ewamê sitembar biperçiqînin. Eger alîgirtin hebe, yê sitembar dê penahî aliyekî bike, dê xwe rizgar bike. “Hem di lihevketina ramanan û newekhevbûna aqilan de heqîqet bi temamî derdikeve holê.”

   Bersiv: Em ê bo pirsa yekemîn bibêjin ku; îxtîlafa hedîsê îxtîlafa erênî ye. Yanê her kes hewl dide ku mesleka xwe tamîr bike û bixe rewacê. Neku bo xirabkirin û betalkirina yên din, bêguman bo temamkirin û îslehkirina wan dixebite. Lêbelê her çi îxtîlafa neyînî ye –ku xebata xerezkarane û dijminane ya ji bo xerabkirina hevdu ye- li gorî hedîsê hatiye redkirin. Lewra yê bi qirika hev girtine nikarin bi erênî tevbigerin.

   Em ê ji bo pirsa duyemîn weha bibêjin: Eger alîgirî li ser navê heqê be, bo mafdaran dibe penah. Lêbelê alîgiriya mîna ya îro xerezkarane û ya li ser hesabê nefsê penaha neheqan e, ji wan re dibe nuqteya îstînadê. Lewra eger şeytan bête ba wî merivê ku xerezkarane alîgiriyê dike û alîkariya ramana wî bike û wê alîgiriyê destnîşan bike, ew meriv dê ji şeytên re duayan bike. Eger merivekî mîna ferîşteyan bête aliyê din, wê neheqiyeke welê destnîşan bike ku herwekî (haşa) lanetê lê bîne.

   Em ê ji bo pirsa sêyemîn weha bibêjin: Her çi ew  lihevketina ramanan a li ser navê heqê û li ser hesaba heqîqetê ye ew di armancê de û di esasê de yek in, di wesîleyan de îxtîlafê dikin. Di her goşeyên heqîqetê de xuya dike û xizmeta heq û heqîqetê dike. Lêbelê ji wê lihevketina ramanan ya alîgir û xerezkar û ya li ser hesaba nefsa emare,