وَ لِلّٰهِ الْمَثَلُ اْلاَعْلٰى

  Ji ber ku Sani’ê vê gerdûnê Wahid e, esmaya (navê xwe) xwe ya ku berê wana li her tiştî ye, di hemberî her tiştî kom dike. Û bi sen’eteke zêde, bi awayekê hêja îcad dike. Eger pêwistî hebe dê bi her tiştî binêre yek teştî û dê bike ku lê binêrin; dê were hawara wan û dê wan hêzdar bike. Û dê bi wê raza wahîdiyetê jî hemû tiştan mîna tiştekî îcad bike, tê de teserrufê bike û wê îdare bike.

   Vaye ji ber vê “lihawarêhatin”a wahîdiyetê ye ku di vê gerdûnê de tişt gelek zêde ne û erzan in, lê digel wê çendê jî ji aliyê sen’et û qîmetê ve gelek biqîmet û hêja ne.

  Hêsanîbûna wehdetê ku kaniya duwem e: Ango, ew karên ku bi usûla yekbûnê û ji navendekê, ji destekî, bi qanûnekî were kirin heta tu bibêjî hêsan dibe. Dema li gelek navendan û li gelek qanûnan were belavkirin û gelek dest têkevin tê de, wê demê zehmetî çêdibe. Wek mînak: Eger artêşek hebe û esasata cîhazên hemû leşkerê wê artêşê ji navendekê, bi qanûnekê, bi fermana fermandarekî bêne çêkirin, bi qasî ya leşkerekî bi tenê hêsan dibe. Eger ew cîhazana di karxaneyên cihê cihê de, di navendên cuda cuda de bêne çêkirin, wê demê, hemû ew karxaneyên leşkerî yên ku di cîhazkirina artêşekê re pêwistin, ji cîhazkirina yek neferî bitenê re jî pêwist dibe. Nexwe, (mirov dikare bibêje ku) eger bo wehdetê were spartin artêşek bi qasî leşkerekî hêsan dibe. Eger wehdet nebe, ji aliyê esasata cîhazî ve leşkerek bi qasî artêşekê zehmetiyê çêdike. Hem eger bi palpiştiya navendekê, qanûnekê û kokekê –ji aliyê wehdetê ve- bo mêweyên darekê madeya heyatî were dayîn, wê demê hezaran mêwe mîna mêweyekê hêsan dibin. Eger her mêweyek bi navendên cihê cihê ve werin girêdan û madeya heyatiya wan ji derên cuda cuda werin şandin, wê demê her mêweyek bi qasî darekê zehmetiyan çêdike. Çimkî ew madeya heyatî ya ku ji darê hemûyê re pêwist e, ji bo her mêweyekê jî pêwist e.

   Vaye mîna van herdu temsîlan

وَ لِلّٰهِ الْمَثَلُ اْلاَعْلٰى

  ji ber ku Sen’etkarê vê gerdûnê Wahidê Ehed e û bi wehdetê îş dibîne û bi wehdetê îş dike, hemû tişt mîna tiştekî hêsan dibe. Hem dikare tiştekî tenê ji hêla sen’et ve bi qasî hemû tiştan biqîmet çêbike. Hem ferdên bêhed û bêhesap bi awayekî gelek biqîmet îcad dike û bi devê/zimanê vê zahfî û erzaniya zêde merdiya xwe ya bêsînor û xelaqiyeta xwe ya bêdawî nîşan dide.