kincên wan yên cuda cuda, çekên wan yên cuda cuda dide wan, cuda cuda talîmatan dide wan, cuda cuda ji leşkeriyê terxîs dike.. (belê) ew kesê ku çavê wî hebe wê bibîne, ew kesê ku dilê wî hebe wek bi çavê xwe dîtî wê bawer bike?

   Ew ilmê mûhîtê ku wê artêşê bi hemû kar û barên wê ve dorpêç dike.. ew qudreta mutleq ku bi hemû pêwistiyên wê ve wê artêşê birê ve dibe.   Vaye ma qet gengaz e ku ji bilî Xwediyê wê qudretê û wî ilmî yekî dî karibe têkil bibe, behreke wî tê de hebe? Sedhezaran carî haşa!

   Wek tê zanîn dema di gurdanekê (tabûr) da deh milet hebin, ji ber ku arastekkirina (techîz) cihê cihê ya wê gurdanê bi qasî deh gurdanan zor e, ev mirovê qels (acîz) bivê nevê mecbûr mane ku bi yek awayî arastek bikin. Lêbelê, Heyyê Qeyyûm ji her yek ji wan sêsed hezar miletên ku di nav vê artêşa mezin de cî digrin re arastekên cihê cihê yên jiyanê dide wan. Hem bi awakî bêzehmet, bê astengî, bi hêsanî, welê sivik, li gorî hikmet û întîzamperweriyê dide. 

هُوَ الَّذِى يُحْيِى

 hev ra bi wê artêşa mezin dide gotin û di mizgefta gerdûnê de 

اَللّٰهُ لاَ اِلٰهَ اِلاَّ هُوَ الْحَىُّ الْقَيُّومُ لاَ تَاْخُذُهُ سِنَةٌ وَلاَ نَوْمٌ...الخ

   Bi wê cemaeta mezin dide xwendin?

   Kelamê heftemîn:

وَ يُمِيتُ 

   Ango, yê mirin dayî Ew e. Wek çawa yê jiyan dayî Ew e, yê jiyanê bistîne û mirinê bide jî Ew e. Belê, ma qey mirin texrîb û tefîn e ku hetanî ji sebeban re were dayîn û bo xwezayê were spartin. Ya rast weke çawa li gorî xuya dike toxim dimire û dirize, lêbelê di nav xwe de (bi batinî) derbasî jiyana simbilekê û stirandina wê dibe; yanê ji jiyana hindik ya toximê derbasî jiyana tevayî (kullî) ya simbilê dibe; eynen welê, mirin jî li gorî ku xuya dike belavbûn û perçebûn û nebûn e, lê di rastiya xwe de dibe destpêka jiyana sermedî.