Kelamê yanzdehemîn:

وَ اِلَيْهِ الْمَصِيرُ

   Ango, ew mirovên ku bi mebesta bazirganî û karmendiyê û bi erkên girîng hatine şandin bo vî welatê ezmûnê (dinyayê), piştî ku bazirganiya xwe kirin û erkên xwe qedandin û xizmetên xwe temam kirin, dê dîsa vegerin bo wî Xaliqê xwe yê Zulcelal yê ku ew şandibûn û wê bigihên Mewlayê xwe yê Kerîm. Ango dê ji vî welatê fanî biçin, di welatê baqî de dê  bi hizûra Kîbriya rûmetyar bibin; ango dê ji teqereqa sebeban û ji perdeyên tarî yên wesiteyan rizgar bibin û dê di cihê selteneta Wî ya ebedî de bê perde bigihên Rebbê xwe yê Rehîm. Dê rasterast her kes zanibe ka Xaliqê wî, Me’bûdê wî, Rebbê wî, Seyîdê wî û Malikê wî kî ye û wê Wî bibîne.

   Vaye ev peyv mizgîniyeke ku ji ser hemû mizgîniyan re ye dide û dibêje:

   Ey însan gelo tu dizanî tu ber bi ku ve diçî û bi ku ve têyî ajotin? Wek çawa di dawiya Peyva Duwemîn de hatiye gotin ku, tu ber bi Bihişteke welê ve diçî ku hezar sal jiyana bextewar ya vê dinyayê nabe qasî saeteke wê.. tu ber bi daîreya rehmet û mertebeya huzûra Cemîlê Zulcelalekî welê ve diçî ku hezar sal jiyana wê Bihiştê nabe qasî saeteke dîtina cemala Wî. Hemû ev bedewiyên mehbûbên mecazî yên tu li wan mûbtela, meftûn û muştaq bûyî û herweha hemû ev bedewiyên heyberan yên vê dinyayê siheke cilweya cemala Wî û bedewiya navên Wî ne.. û Bihişt bi hemû xweşiya xwe ve cîlweyeke rehmeta Wî ye.. û hemû îştiyaq, muhebet, încîzap û cazîbe çirûskeke muhebeta Wî ne.. aha hûn diçin daîreya hizûra wî Me’bûdê Lemyezel û wî Mehbûbê Layezal; hûn hatine vexwendin bo Bihişta ku mêhvangeha Wî ya sermedî ye. Nexwe neku bigirîn, biken herin ber deriyê gorê..

   Hem ev peyv mizgîniyeke holê dide, dibêje:

   Ey însan! Bila dilxuşûşî ji we re çênebibe ku hûn diçin fenayê, edemê, hîçiyê, tarîtiyê, rizandinê, belavbûnê û fetisandina di kesretê de. Hûn naçin fenayê, diçin beqayê; Hûn naçin edemê, hûn ber bi wicûdeke sermedî ve diçin, hûn naçin tarîtiyan, hûn diçin alema nûrê; hûn ber bi aliyê Xwediyê xwe yê rasteqîn ve diçin û vedigerin bo paytextê Sultanê Ezelî; hûn naçin ku di kesretê de bifetisin, hûn ê di daîreya wehdetê de bêhna xwe bigrin; berê we ne li jihevveqetanê ye, berê we li pevgihînê (wîsal) ye.