Kurtebêjiyeke Wergera Wê:

   Belê, alimên rojavayî û feylesofên wan îtîraf û îqrar kirine ku “Qanûnên Îslamê, bi miqdarekî zêde têra îslaha alemê dike.”

   Hem, di cemiyeta Kongreya Kulliyet-ul Huqûqê de, di wê kongreya ku hemû huqûqvan tê de civiyabûn de, ustad Shebolê ku sala 1927an reîsê wê bû, gotiye ku:

   “Ku Muhemmed (e.s.w.) întîsabî mirovahiyê kir, hemû mirovahî, muheqqeq pê îftîxar dike. Lewra tevî ku ew Zat ummî ye jî, beriya sêzdeh esran wî, şerîeteke wisan aniye ku em Ewrûpî, hezar salî piştî wî bigihîjin qîmet û heqîqeta wê, em dê bibin mesûdtirîn û seadetîtirîn.”

   Yê duduyan an jî Bernard Shawê ku tevî wanên ku li dawiya Kaniya Nûrê hatine zêdekirin, dibe yê çil û pêncan, gotiye:

   “Sedema ku Dînê Muhemmedî (e.s.w.) derketiye meqamê herî bilind ê teqdîrê ew e ku heyateke têra xwe ecêb û saxlem temîn kiriye. Tiştê ji min re vebûye ev e ku ew dîn, dînekî tek, yekta û bêmînak e û helwast û cureyên hemû heyatên cihê cihê di xwe de dihezimîne. Ango di tehera islah û istîhalê de tesfiye û tereqqî dide kirin. Hem dînê Muhemmed (e.s.w.) dînekî wisan e ku dikare her cure milletên hemû mirovahiyê ber bi xwe ve bikşîne. Ez dibînim û îtîqad dikim, li ser mirovahiyê wacib e ku bibêje “Muhemmed (e.s.w.) xelaskarê mirovahiyê ye. û divê ku navê xelaskariyê ji wî re were dayin.”

   Hem dibêje ku:

    “Ez îtîqad dikim ku mislê Muhemmed, ango di sîretê wî de, di tehera wî de, mirovek, eger ji alema niha re bibe reîs û hukum bike, dê pirsgirêkên vê alema nû hell bike û li vê alema tevlihevî û lihevketî, dê bibe wesîleya selameta giştî û hasilbûna seadeta heyatê. Belê, her kes fêm dike ku çi qas îhtiyacê şedîd ê vê alema nû bi musalemet û seadeta heyatî heye!”