ders dide, ciyê ku em rabin dev ji her tiştî bedin, ber pê ve bazdin, li wî guhdarî bikin, bi zafê mirovan çi bûye ku ker û kor bûne.. Hetta belkî bûne dîwane ku vê heqqiyê nabînin û dengê vê heqîqetê naçe wan û fêm nakin!..
REŞHEYA D‹WAZDEHAN: Va ye ev zat, çawan ku li gor heqqaniyeta xwe, ji wehdaniyeta vê Xaliqê mewcdûtan re burhanekî natiq, delîlekî sadiq e, (wisan jî ) ji heşr û seadeta ebedî re jî burhanekî qet-î, delîlekî sati-î ye. Belkî çawan ku ew zat, bi hîdayeta xwe, sebebê çêbûn û wesîleya wisûla seadeta ebedî ye, wisan jî bi duaya xwe, bi niyaza xwe, sebebê wicûd û wesîleya îcada wê seadeta ebedî ye. Em vî sirrê ku di meseleya heşrê de derbas dibe, ji ber munasebeta meqamî dubare dikin.
Ha va ye binihêre: Ew zat, di nimêjeke wisan kubra de dua dike ku tu dibêjî qey ev cezîre, belkî erd, bi nimêja wî ya biezemeet re nimêj û niyaz dike. Binihêre, hem di ccemaeteke wisan uzma de niyaz dike ku tu dibêjî qey hemû mirovên nûranî û kamil ên ji zemanê Adem heta esrê me û yên heta qiyametê, pê îttîba û îqtîda dikin ji duaya wî re dibêjin amîn. Hem binihêre, ji ihtiyacekî wisan giştî dua dike ku ne erd, belkî ehlê esmanan, belkî hemû mewcûdat, ji niyaza wî re “Belê ya Rebbena! Bide, em bi xwe jî dixwazin!” dibêjin û pê re îştîrak dikin. Hem wisan bi feqîrî wisan bi hezînî, wisan bi mehbûbî, wisan bi muştaqî, wisan bi tezerrûkarî niyaz dike ku temamê kaînatê digrîne, ji duaya xwe re dike îştîrak. Binihêre, hem ji bo meqsedeke wisan û ji bo armanceke wisan dua dike ku mirovan û alemê belkî hemû mexlûqan ji esfelê safilîn, ji siqûtê, ji bêqîmetiyê, ji bêfaydetiyê derdixe alayê illiyîn ango derdixe qîmetê, beqayê, derdixe wezîfeya ulwî.
Binihêre, hem bi fîzareke îstîmdatkarî ya wisan bilind û bi niyazeke îstîhamkarî ya wisan şîrîn dixwaze û zarebar dike ku tu dibêjî qet dengê xwe digihîne hemû mewcûdat û esman û erş, wan dibe wecdê û dike ku ji duaya wî re bibêjin “Amîn, Ellahumme amîn!” Binihêre, hem hacetê xwe ji semî’ û kerîm û qedîrekî wisan, ji besîr, rehîm û ‘elîmekî wisan dixwaze ku bilmuşahede hacetek û niyazeke herî xefî yê zindiyekî herî xefî dibîne, dibihîse, qebûl dike, merhemet dike. Lewra tiştê ku dixwaze, welew bi lîsanê hal be jî, dide. Hem bi awayekî wisan hekîmî, besîrî, rehîmî dide, tu gumanê nahêle ku ev terbiye û tedbîr, xasî semî’ekî û besîr, kerîm û rehîmekî wisan e.
