REŞHEYA HEFTAN: Ha binihêre: Li vê cezîreya fireh, qewmên cihê cihê yên rikoyî ku wehşî (kovî) û li ser edetên xwe muteessib in, çi qas zû wan edet û exlaqên wan ên wehşî ji nişkan ve rakir û bi temamê exlaqê hesene techîz kir û ji hemû alemê kir muellim û ji umemên medenî re kir seyda. Binihêre, ne teselluteke zahirî.. belkî aqilan, rûhan, dilan, nefsan feth û tesxîr dike. Bû mehbûbê qulûb, muellimê uqûl, murebbiyê nufûs, sultanê erwah.
REŞHEYA HEŞTAN: Dizanî ku edetekî biçûk ê mîna çixareyê, di nav qewmekî biçûk de, hakimekî mezin, bi himmeteke mezin, ancax, dikare daîmî rake. Hal ku hal e, binihêre, vî zatî, gelek edetên mezin, ji qewmên ku hem rikoyî ne hem jî muteessib in, bi qeweteke zahirî ya biçûk, bi himmeteke biçûk, di demeke hindik de rakir; li şûna wan, wisan seciyeyên alî ku êdî têkeve nava dem û demarên wan, sabit û waz kir û tesbît dike. Hîna gelek îcraetên nuwaze yên mîna van çê dike. Ha, Cezîret-ul Erebê, dixi çavên wan ên ku Esra Seadetê nedîtine! Haydê bi sedan feylesofan bigrin, biçin wê erê, bila sed salî bixebitin. Ka gelo ku ji sedî yekê ku wî di wî zemanî de, ku di nav yek salekê de kiriye, ew dikarin bikin?
REŞHEYA NEHAN: Hem tu dizanî.. mirovekî biçûk, bi heysiyeteke biçûk, di cemaeteke biçûk de, li ser meseleyeke biçûk, di dozeke munezereyî de, bi hîcabî, bê perwayî, dereweke biçûk; lê belê hecaletawer, li cem dijminên xwe, bêyî ku wan bi hîleya xwe bide hisandin û bêyî ku bikeve teessur û metirsiyê, nikare bibêje. A niha binihêre li vî zatî. Di kelîmeyên ku ew di wezîfeyeke pir mezin de, wezîfedarekî pir mezin, bi heysiyeteke pir mezin, digel ku muhtacî eminiyeteke pir mezin e jî, di cemaeteke pir mezin de, li ser meseleyên pir mezin, di dozeke pir mezin de, bi serbestiyetiyeke pir mezin, bîla perwa, bîla tereddut, bîla hîcab, bê metirsî, bi sefweteke semîmî, bi ciddiyeteke mezin, bi awayekî şedîd û ulwî ku pê li rehên xesimên xwe bike dibêje de, ka dibe ku qet xîlaf hebe? Hîç mimkun e ku hîle tev lê bibe? Kella!
اِنْ هُوَ اِلاَّ وَحْىٌ يُوحٰى
Belê, heq, naxapîne, heqîqetbîn, naxape.
