REŞHEYA ÇARAN: Binihêre, ziyayek heqîqetê ya wisan neşr dike ku eger tu ne bi nezaran wê daîreya heqîqeta nûranî ya îrşada Wî li kaînatê binihêrî; helbet tu dê şiklê kaînatê di hukmê matemxaneyeke umûmî de û mewcûdan ji hev re biyanî belkî dijmin û camidan di hukmê cenazeyên bi dehşet de û hemû xwedanheyatan di hukmê êtîmên ku ji ber şîmaqa zewal û fîraqê digirîn de bibînî. A niha binihêre! Bi nûra ku ew neşr dike, ew matemxaneya umûmî di nav şewqa cezbê de wergeriya zikirxaneyekî. Ew mewcûdadên biyanî yên dijmin, bûn mîna dost û birayan. Ew camidên mirî yên sukûtkirî, her yek ji wan ketin weziyeta memûrê mûnîs û xizmetkarê musexxer. Ew êtîmên girînok û gilînok ên bêkes, her yek jê ketin sûretê zakirên ku di nav tesbîhande ne yan jî ku ketine paydosa wezîfeyê û şukir dikin.

   REŞHEYA PÊNCAN: Hem bi wê nûrê, hereket, tenewwu, tebeddul, texeyyur, ji bêwateyîtiyê û ji ebesiyê û ji pêlîstokiya tesadufê derketin û her yek jê gihîşt mertebeya mektûbên rebbanî, rûpelên ayetên tekwînî, merayayên esmayê îlahî û alem bi xwe jî, derket mertebeya kitêbeke hikmetê Semedanî. Hem zeef û ecz; feqr û îhtiyacê mirov ku  

   REŞHEYA ŞEŞAN: Ha Ew Zat, ji ber ku mûxbîrek û mizgînvanê seadeteke ebedî û kaşif û îlanvanê rehmeta bêniaye û dellal û temaşevanê mehasinê selteneta rubûbiyetê û keşşaf û nîşandanvanê kenzên esmayê îlahî ye, eger tu wisa binihêrî, ango ji aliyê ubûdiyeta wî ve, tu dê bibînî ku ew, mîsalekî muhebbetê, tîmsalekî rehmetê, şerefeke însaniyetê, nûranîtirîn semereyeke şecereya xilqetê ye. Eger tu weha binihêrî, ango ji aliyê rîsaletê ve, tu dê bibînî ku ew burhanekî heq, sîracekî heqîqetê, şemsekî hîdayetê, wesîleyekî seadetê ye. Ha, binihêre! Çawan mîna berqeke hatif, nûra wî ji xerbê heta şerqê girt û nîvê erdê û ji pêncan yekê mirovahiyê, hediyayê hîdayeta wî qebûl kir û hirzê can kir. Ka çi dibe bi nefs û şeytanê me ku

لاَ اِلٰهَ اِلاَّ اللّٰهُ

 ku asasê hemû dozên zatekî weha ye, bi tevî hemû mertebeyên wê qebûl neke...