Asasê Sisiyan: Hem di wî zatê mubarek ê dellalê wehdaniyetê ku xwediyê mucîzeyên bahir e û mizgînvanê seadeta ebedî ye de, wisan exlaqê ‘alî û di wezîfeya rîsaleta wî de, wisan seciyeyên samî û di şerîet û dînê wî yê ku teblîx dike de, wisan xesletên xalî hene ku dijminê herî şedîd jî, wî tesdîq dike; mecal ji înkarê re namîne. Madem di zatê wî de û di wezîfeya wî de û di dînê wî de, exlaqên wî yên herî bilind û herî xweşik û seciyeyên wî yên herî ulwî û herî mukemmel û xesletên wî yên herî biqîmet û meqbûl hene, helbet ew Zat, mîsal û mumessil û tîmsal û seydayê kemal û exlaqê ‘alî yên ku di mewcûdan de ne ye. Nexwe îca ev kemalên ku di zatê wî de, di wezîfeya wî de û di dînê wî de ne, ji heqqaniyeta wî û ji sidqa wî re, niqteyeke wisan biqewet a îstînadê ye ku ji tu aliyî ve nayê leqandin.

   Asasê Çaran: Hem Ew dellalê wehdaniyet û seadetê ku madena(kana) kemilînan û mialimê exlaqê bilind e, ji berî xwe ve(xweber) nabêje; belkî pê tê gotin. Belê, ji aliyê Xaliqê kaînatê ve pê tê gotin. Ji Seydayê xwe yê Ezelî dersê digre; peyre dersê dide. Lewra di îşaretên berê(sabiq) de, bi hezaran bi delîlên nubuwwetê ku hatin beyankirin, Xaliqê kaînatê, bi ew qas wan hemû mucîzeyên ku di destê wî de da xelqkirin, nîşan da ku Ew, li ser hesabê Wî dipeyive, kelamê Wî teblîx dike. Hem îca Qur-ana ku jê re hat jî, bi çil aliyê î’cazê ku di hundir û derveyê wê de hene, nîşan dide ku Ew, tercumanê Cenabê Heq e. Hem Ew, di zatê xwe de, bi hemû îxlasa xwe û bi teqwaya xwe û bi ciddîtiya xwe û bi emanetiya xwe û bi hemû hal û helwestên xwe yên din, nîşan dide ku Ew, li ser navê xwe, bi fikra xwe nabêje.. belkî li ser navê Xaliqê xwe dipeyive. Hem hemû ehlê heqîqetê ku li Wî guhdarî dikin, bi keşf û tehqîqê tesdîq kirine û bi ilm-el yeqînî îman kirine ku Ew, ji berî xwe ve(xweber) napeyive; belkî Xaliqê kaînatê, Wî dide peyivandin, dersê dide, bi wî dersê dide dayin. Nexwe sidq û heqqaniyeta Wî, îstînadî îcmaya van çar asasên ku têra xwe qewî ne dike.

   Asasê Pêncan: Hem Ew Tercumanê Kelamê Ezelî, ruhan (giyanan) dibîne; bi melekan re sohbetê dike, cin û insî jî îrşad dike. Ne ji alema ins û cin re; belkî raserî alema Erwah û alema Melekan dersê dide. Û di wê maweraya Wî de, munasebeta Wî heye û îttîlaya Wî heye. Mucîzeyên wî yên sabiq û maceraya qet-î ya heyata Wî ya tewaturî, ev heqîqet îsbat kiriye.