Mekkeyê, ev fîlê qerase neçûye. Tu çare nedîtine; bi paş ve zivirine. Teyrên Ebabîlî, ew têk birine û perîşan kirine; reviyane. Ev qisseya navdar, di kitêbên dîrokê de, bi berfirehiya xwe navdar e. Ha ev bûyer, ji delîlên Nubuwweta Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam e. Lewra di demeke gelek nêzî welidînê de, Ke’beya Mukerrem ku qîble, mewlûd û welatê wî yê şîrîn e, bi awayekî xeybî û nuwazeyî, ji texrîbkirina Ebreheyî xelas bûye. 1
A şeşan: Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam, di biçûkiya xwe de, wextê ku li cem Helîmeya Se’diye bû ye, bi şahidiya Helîme û zewcê Helîmeyê, dîtine ku gelek caran paçeyekî ewr, ji bo ku ew ji tavê acis nebe, jê re bûye sî û ji xelkê re gotine û wê bûyerê, bi awayekî rastî navûdeng daye. 2
Hem dema ku di diwazdehsaliya xwe de, bi aliyê Şamê ve çûye, Bahîrayê Rahib dîtiye ku parçeyek ewr li ser serê Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam dike sî û wî ev nîşan daye. 3
Hem berî bî-setê, Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam, carekê gava tevî xizmetkarê Xetîceya Kubra ku navê wî Meysere ye, ji bazirganiyê tê, Xetîceya Kubra dîtiye ku du melek, li ser serê Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam, mîna ewran sî dikin. Ji xizmetkarê xwe yê Meysere re gotiye. Meysere bi xwe jî, ji Xetîceya Kubra re gotiye “Di hemû sefera me de min wisan didît.” 4
A heftan: Bi neqla sehîh sabit e ku Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam, berî bî-setê, li bin darekê rûnişt; ew der ziwa(hişk) bû, ji nişkan ve hêşîn(kesk) bû. Şax û guliyên darê, li ser serê wî xwar bûn û jê re bûn sî. 5
A heştan: Wextê ku Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam biçûk bû, li mala Ebû Talib dima. Gava ku Ebû Talib, bi zarokên xwe re
