re herbê dike, Esid û Se’lebe derketine meydanê, bi ser wê qebîleyê de kirine qêrîn:
وَاللّٰهِ هُوَ الَّذِى عَهِدَ اِلَيْكُمْ فِيهِ اِبْنُ هَيَبَانَ
Ango “Zatê ku Ibnî Heyeban jê agahî dabû ev e! Pê re herbê nekin!” Lê belê wan li wan guhdarî nekirin; bi ser belaya xwe ve vebûn. 1
Hem ji ber ku gelek alimên Yehûd ên mîna Ibnî Bunyamîn û Muheyriq û Ke’b-ul Exbar, di kitêbên xwe de wesfên Nebewî dîtine, hatine îmanê; wan ên din ku nehatine îmanê jî, îlzam kirine.
Hem ji alimên Nesereyan Bahirayê Rahib ê navdar ku behsa wî derbas bû, gava Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam digel apê xwe çûbû aliyê Şamê, duwazde salî bû. Bahirayê Rahib, ji bo xatirê wî, Qureyşî vexwendibû. Bala xwe dayêye ku parçeyek ewrê ku li ser qafîleyê dikir sî, hîna li ciyê qafîleyê ye, dike sî, got: “Nexwe mirovê ku ez lê digerim, li wê derê maye.” Peyre zilamekî şandiye, ew daye anîn. Ji Ebû Talib re gotiye “Tu vegere here Mekkeyê! Yahûdî, hesûd(çavnebar) in; wesfên vî di Tewratê de nivîsandî ne; dê li wî xayiniyê bikin.” 2
Hem ji ber ku Nestûr-ul Hebeşe û reîsê Hebeşê ku Necaşî ye, wesfên Muhemmedî, di kitêbên xwe de dîtine, bi hev re îman anîne. 3
Hem alimekî navdar ê bi navê Daxatir ku ji Nesraniyan e, wesfan dîtiye, îman aniye; di nav Rûman de îlan kiriye, hatiye şehîdkirin. 4
Hem ji reîsên Nesranî Xaris Ibnî Ebî Şumer-il Gasanî û reîs û melîkên mezin ên dînî yên Şamê, ango zatên navdar ên mîna
