Gava ku Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam digel Ebû Bekirê Siddîq ji şikeftê derketin û diçûn, dîtin ku Sureqa tê. Ebû Bekirê Siddîq ket metirsiyê. Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam, çawan ku di şikeftê de gotibû, got:

لاَ تَحْزَنْ اِنَّ اللّٰهَ مَعَنَا

   Li Sureqayî nihêrt, lingên hespê Sureqa di erdê de çû. Dîsan filitî, careke din da ser şopê. Dîsan ji ciyê ku lingên hespê wî tê de çûbûbûn xwarê, tiştekî mîna dûmanê derdiket. Wê gavê fêm kir ku ne ji destê wî ne jî ji destê tu kesî tê ku têkilî wî bibe. Got : “El eman!” Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam eman dayê. Lê belê got: “Here wisan bike ku tu kes neyê.” ¹

   Bi munasebeta vê bûyerê em vê jî beyan dikin ku bi awayekî sehîh radigihînin: Şivanekî, piştî ku ew dîtine, ji bo ku Qureyşiyan pê agahdar bike, çûye Mekkeyê. Gava dikeve Mekkeyê, jibîran kiriye bê ka çima hatiye. Çi qas hewl daye xwe jî, nekariye bîne bîra xwe. Mevbûr maye vegeriyaye. Peyre fêm kiriye ku pê hatiye jibîrakirin. ²

   Bûyera Sisêyan: Eimmeyê hedîs, bi gelek terîqan radigihînin ku di Xezweya Xeftan û Enmarê de, bi navê Gures, reîsekî wêrek ê qebîleyekê, bêyî ku tu kes wî bibîne, tam tê li ser serê Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam disekine û şûrê wî tazî, dibêje: “Kî dê te ji min xelas bike?” Dibêje: “Ellah!” Peyre jî weha dua dike:

اَللّٰهُمَّ اكْفِنِيهِ بِمَا شِئْتَ

   Tavilê ew Gawres, ji nîvê her du girmilkên xwe derbekê ji xeybê dixwe; ew şûr ji destê wî dikeve, li erdê gêndir dibe. Resûlê Ekrem Eleyhisselatu Wesselam, şûrî digre destê xwe; dibêje: “A niha kî dê te xelas bike?” peyre efû dike. Ew mirov diçe (ba) taîfeya xwe. Her kes ji wî mirovê cur-etkar û wêrek dikeve heyirînê û gotin: “Çi bû ji te? Çima te nekarî tiştek bikira?” Wî got: “Bi vî awayî qewimî. Ez, a niha, ji ba wî yê ku bixêrtirînê mirovan e têm.” ³